51. جڑھا اتھے خوار، اوہ مکے بھی خوار۔ (کہاوت)
مڪي پاڪ جي اندر، ڪعبو ٺھيل آھي، جيڪو قبله اول آھي. ان جي ھر شيءِ تعظيم لائق آھي. اتي حجر اسود، ميزاب رحمة، باب ملتزم، حطيم، رڪن يماني، مقام ابراھيم، آب زم زم، صفا جي ٽڪري، مروھ جي ٽڪري، منيٰ، مزدلفہ، ميدان عرفات، جبل رحمة، مسجد جن، جبل ابراھيم، غار ثور، غار حرا وغيرھ جھڙا شعائر آھن. جڏھن ته مڪي پاڪ کي قرآن مجيد ۾ رب پاڪ بلد الامين سڏيو آھي. اتي حج ۽ عمره جھڙيون عبادتون ۽ سعادتون حاصل ٿين ٿيون، جيڪي دنيا جي ٻي ڪنھن ڪنڊ ڇا، ڪائنات جي ڪنھن ڪنڊ ۾ نه ٿيون ٿي سگھن. اتي گنھگار ماڻھو، روئي رب کي ٻاڏائي ۽ ريجھائي ٿو. ساري زندگيءَ جا ڪيل گناھ، معاف ڪرائي، ائين پاڪ صاف ٿئي ٿو، جيئن ماءُ جي پيٽان تازو ڄاول ٻار ھوندو آھي.
اتي به پاڪ صاف ٿيڻ لاءِ اھو شرط آھي، ھتان اندر صاف ڪري پوءِ وڃي. جيڪو بد ارادي سان ويندو، اھو اھڙو ئي واپس ايندو، جھڙو ويندو. ھٿائين پنھنجي پرڪارن ۾ پڪو ٿي موٽندو.
مطلب؛
۱ . جيڪو ھتي خوار آھي، سو مڪي ۾ به خوار ئي ٿيندو. (ترجمو)
۲ . عملن جو دارومدار، نيتن تي آھي.
۳ . حضرت عيسيٰ جو گڏھ مڪي وڃي، ته به اٽن ھڻڻ واري عادت کان نه مڙي.
۴ . ابو جھل ۽ ابو لھب جھڙا ڪٽا ڪافر به مڪي ۾ دفن ٿيل آھن.
۵ . عملئون ڇٽي نه ڪير، جيسين ڦيرو نه ٿئيس فضل جو.