57. جلاہیاں دے ٹھٹھے؛ ماواں پنہڑاں دے نال۔ (کہاوت)
جلاہیاں؛ ڪوري، آڏاڻي تي ڪم ڪندڙ. ٹھٹھے؛ کل مذاق، ھاسي، چرچو ڀوڳ. ماواں پنہڑاں؛ مائرن ڀينرن، نياڻين سياڻين سان.
ڪوري، ڪم سان ڪم رکندڙ مخلوق آھي. پاڻ نه اوڍي به ٻين لاءِ ڪپڙو اڻن ٿا. ان، ڌاڳي ۽ اڻاوت تي مغزماري ڪرڻ ۾ مصروف رھندڙ ھيءَ شريف مخلوق، عزت ته لھڻي. ڪتابن ۾ اچي ٿو ته؛ ڪاسبي، الله جو دوست آھي. ڪوري، ڪپڙو اڻڻ جو ڪسب ڪري، حق حلال جي روزي روٽي ھٿ ڪرڻ جي ڪوشش ڪري ٿو. ڪنھن کان ڦري نه ٿو کائي. ھاڻي ان سان ويھي مذاق ڪجي يا مٿس ٺٺول، چٿر، ڌنڪ ويھي ٺاھجي. اھا ڳالھ ٺھي نه ٿي.
اھڙي اشراف ماڻھوءَ سان کل مذاق ائين آھي، جيئن ماڻھو، جنھن ماءُ ڀيڻ جي ھٿ جي رڌو پڪو کائي وڏو ٿئي يا سندن ھٿ جو ڌوتل لٽو لڱن تي ڪري، ۽ ساڻن ويھي ٽوڪ چٿر واري ٻولي به ڳالھائي. اھڙي ماڻھوءَ جي عقل تي ھر ڪو حيران ضرور ٿيندو.
مطلب؛
۱ . ڪورين سان مذاق، مائرن ڀينرن سان مذاق. (ترجمو)
۲ . کدڙي سان کينس، ماءُ ڀيڻ سان کينس.