لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

گهاگهر منجهه ساگر

موجوده وقت ۾، پهاڪن ۽ چوڻين جي سڃاڻَ ۽ واکاڻ عبدالوهاب سهتو بڻيو آهي، ته عبدالوهاب سهتي جِي سڃاڻ ۽ واکاڻ وري پهاڪا ۽ چوڻيون بڻيا آهن، جن کي هُو پنهنجي خاص رنگ ۽ ڍنگ ۾ سهيڙيندو ۽ آڇيندو پيو وڃي. اسان لاءِ خوشيءَ جي ڳالهه آهي ته سنڌي ٻوليءَ ۾ هندڪو ٻوليءَ جي پهاڪن ۽ چوڻين جو پهريون ڪتاب پيش ٿي رهيو آهي. هيءُ ڪتاب ”گهاگهر منجهه ساگر“؛ معروف هندڪو شاعر، ليکڪ ۽ ٻوليءَ جي ماهر سلطان سُڪون جي جوڙيل ڪتاب ”کوزے بچ دريا“ تان ورتل/ماخوذ آهي.
Title Cover of book گهاگهر منجهه ساگر

45. تو کون؟ میں خوامخواہ۔ (کہاوت)

45. تو کون؟ میں خوامخواہ۔ (کہاوت)
اتي ئي سوال آھي ته؛ ”تون ڪير آھين؟“ اتي ئي اڳلي طرفان تصور ڪيل جواب آھي؛ ”مان ته اجايو يا فضول ٽنگ-اڙائيندڙ آھيان.“
جڏھن ڪو ماڻھو، ٻين جي معاملي ۾ خوامخواھ، بي مقصد ۽ بنا دعوت جي ٽنگ اڙائيندو آھي ته کي ٽوڪ طور ائين چئبو آھي. ان مراد سان، ته اڳلي کي باور ڪرائجي ته؛ ”تون ري سڏيو، اڻ ڪوٺيو يا بي دعوتيو، اسان جي معاملي ۾ پيو ٽنگ اڙائين، سو چڱو ناھي.“
مطلب؛
۱ . تون ڪير؟ چي؛ مان خوامخواھ. (ترجمو)
۲ . پراوا ٽٽ، پنھنجي مغز ۾ نه وجھجن.
۳ . نانگن کي، پنھنجي ڳچيءَ جو ھار ڪري، نه پائجي.