110. کر پہلا، جے ہووئی پہلا۔ (کہاوت)
پہلا؛ ڀلا، ڀلو، چڱائي.
دنيا، دار العمل آھي. جزاءُ العمل ناھي، تنھن ھوندي به ڏٺو ويو آھي ته؛ مڪافات عمل تحت، بري ڀلي عمل جي سزا جزا، ھن جھان ۾ ئي شروع ٿي وڃي ٿي.
ٻين سان ڀلائي ڪرڻ خاطر، انسان کي ھن جھان اندر موڪليو ويو آھي. ور نه ته عبادت ۽ رياضت ڪرڻ لاءِ فرشتا ۽ ڪروبي کوڙ ھيا. ھاڻي اھو انسان، اگر فقط نماز ۽ روزي کي عبادت سمجھي ۽ خلق خدا جي خدمت بجاءِ کين آزاريندو رھي، اھو ڪيئن ٿو جنت ملڻ جي تمنا ڪري. اھو ڪيئن ٿو دنيا اندر پاڻ سان چڱائي ٿيڻ جي اميد رکي. انسان کي خلقيو ئي ٽن ڳالھين واسطي ويو آھي؛ الله جي اطاعت، رسول جي طريقي تي ھلڻ ۽ خلق خدا جي خدمت ڪرڻ. عبادتن سان گڏ، خدمت ڪرڻ به شرط آھي. اھا ڄڻ ٻين سان چڱائي نه ٿو ڪري بلڪ پنھنجي پاڻ سان چڱائي ٿو ڪري.
مطلب؛
۱ . ڪر ڀلو، ته ٿيئي ڀلو. (ترجمو)
۲ . ھتي ڪر، ھتي پسُ/لوڙ.
۳ . زمين وارن تي رحم تون ڪر، آسمان وارو رحم تو تي ڪري.
۴ . تون زيادتي نه ڪر، تو سان زيادتي نه ٿيندي.