لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

گهاگهر منجهه ساگر

موجوده وقت ۾، پهاڪن ۽ چوڻين جي سڃاڻَ ۽ واکاڻ عبدالوهاب سهتو بڻيو آهي، ته عبدالوهاب سهتي جِي سڃاڻ ۽ واکاڻ وري پهاڪا ۽ چوڻيون بڻيا آهن، جن کي هُو پنهنجي خاص رنگ ۽ ڍنگ ۾ سهيڙيندو ۽ آڇيندو پيو وڃي. اسان لاءِ خوشيءَ جي ڳالهه آهي ته سنڌي ٻوليءَ ۾ هندڪو ٻوليءَ جي پهاڪن ۽ چوڻين جو پهريون ڪتاب پيش ٿي رهيو آهي. هيءُ ڪتاب ”گهاگهر منجهه ساگر“؛ معروف هندڪو شاعر، ليکڪ ۽ ٻوليءَ جي ماهر سلطان سُڪون جي جوڙيل ڪتاب ”کوزے بچ دريا“ تان ورتل/ماخوذ آهي.
Title Cover of book گهاگهر منجهه ساگر

44. تھوڑا کھانا، سکھیا رہنا۔ (کہاوت)

44. تھوڑا کھانا، سکھیا رہنا۔ (کہاوت)
انسان کاڌو ان لاءِ کائيندو آھي، ته جيئن جسم جي اندر رطوبت ٺھي. رت، مسلسل ٺھندو رھي ۽ رڳن اندر وھندو رھي. ان سان جياپو آھي، ان سان حياتي آھي. کاڌو، حد کان گھٽ کائبو ته جسماني ضرورتون پوريون نه ٿينديون. حد کان وڌيڪ، يا جسم جي گھرج کان واڌو/ سرس کائبو ته ھضم ڪرڻ لاءِ، معدي کي محنت گھڻي ڪرڻي پوندي. جنھن سان معدو ڪمزور ٿي سگھي ٿو. ان کان علاوھ، واڌو کاڌل کاڌي جو بوجھ به جسم کي کڻڻو پوندو، جيڪو به چڱي ڀلي جسم کي ڇني وجھندو آھي.
پورو پورو ۽ وت آھر کائجي. گھٽ ڀلي کائجي پر وڌ نه کائجي جو، ڇو جو وڌيڪ کاڌل، نھوڙي وجھندو آھي.
مطلب؛
۱ . ٿورو کاءُ، سکيو گذار. (ترجمو)
۲ . لوڪ سھائيندو پائجي، ھٺ سھائيندو کائجي. (چوڻي)
۳ . ڄٽ؛ يا چاءِ مري، يا کاءِ مري. (چوڻي)