49. جتھے گڑ ہوندے، اتھے مکھیاں ہوندئین۔ (کہاوت)
ھر ساھدار، کاڌي جي شين کي طلبيندڙ ٿيندو آھي. مَکِ، مٺاڻ کي پسند ڪندڙ جيت آھي. گند تي ويھي، اٿڻ بعد، ڪنھن چڱي شيءِ تي اچي ويھندي آھي. اتي به مٺاڻ، خاص طور تي ڳڙ کي پسند ڪندڙ آھي. ڳڙ يا مستي کنڊ جي ڀيٽ ۾ نرم، کاڄرو ۽ وڌيڪ مٺيون ھونديون آھن، جنھن سبب جي ڪري مک لاءِ مرغوب ھونديون آھن. کنڊ، مصري، پتاشو، ريوڙي يا ڪتل وغيرھ پڻ مٺيون آھن، پر اھي ڀورو يا ريشيدار گھٽ آھن، جنھنڪري مک جو لاڙو انھن ڏانھن، ڳڙ جي ڀيٽ ۾ گھٽ ھوندو آھي.
مطلب؛
۱ . جتي ڳڙ ھوندو، اتي مکيون ضرور ھونديون. (ترجمو)
۲ . کاڌي ڏانھن، ھر ساھدار جو لاڙو ھوندو آھي.