لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

گهاگهر منجهه ساگر

موجوده وقت ۾، پهاڪن ۽ چوڻين جي سڃاڻَ ۽ واکاڻ عبدالوهاب سهتو بڻيو آهي، ته عبدالوهاب سهتي جِي سڃاڻ ۽ واکاڻ وري پهاڪا ۽ چوڻيون بڻيا آهن، جن کي هُو پنهنجي خاص رنگ ۽ ڍنگ ۾ سهيڙيندو ۽ آڇيندو پيو وڃي. اسان لاءِ خوشيءَ جي ڳالهه آهي ته سنڌي ٻوليءَ ۾ هندڪو ٻوليءَ جي پهاڪن ۽ چوڻين جو پهريون ڪتاب پيش ٿي رهيو آهي. هيءُ ڪتاب ”گهاگهر منجهه ساگر“؛ معروف هندڪو شاعر، ليکڪ ۽ ٻوليءَ جي ماهر سلطان سُڪون جي جوڙيل ڪتاب ”کوزے بچ دريا“ تان ورتل/ماخوذ آهي.
Title Cover of book گهاگهر منجهه ساگر

100. سنہیا دا مارے دا، کتا بلا کھاندے۔ (کہاوت)

100. سنہیا دا مارے دا، کتا بلا کھاندے۔ (کہاوت)
سنہیا دا؛ شينھن جي. مارے دا؛ ماريل منجھان، شڪار مان. کتا بلا؛ ڪتا ٻلا، ڪمزور جانور. کھاندے؛ کائيندا آھن.
شينھن ھڪڙو غيرتمند جانور آھي. پنھنجي ھڏئون ڪيل ڪمائي کائيندو آھي. ٻين جي ماري نه تاڙيندو آھي. بک مرندو ته به ڊڀ نه چرندو. نه ئي وري وڃي ٻئي جو اوباريل يا شڪار ڪيل گوشت نوسيندو. کيس لڱن منجھ ايتري طاقت آھي جو پھرين شڪار ڪندو آھي، پوءِ ان کي ڏينھن اڌ لاءِ ٿمائيندو آھي ته جيئن گوشت نرم ٿئي. نرم ٿيڻ سان، شڪار جا ڪونئرا عضوا ته گدڙ ۽ لومڙيون پٽي کائي ويندا آھن. شينھن تيستائين پاڻ بک تي ھوندو آھي. وٽس بک برداشت ڪرڻ/ سھڻ جي ايتري قوت آھي. ان بعد ٿيل شڪار تي ايندو آھي ۽ منجھانئس چڙھ ڪري کائيندو آھي. بچي پيو ته ٻئي ڏينھن به اتي ايندو آھي ۽ اچي منجھانئس پيٽ قوت ڪندو آھي.
ان وچ ۾ ٿيل شڪار منجھان، ڪمزور جانور، جھڙوڪ؛ ڪتا ۽ ٻلا، گدڙ ۽ سرھ، لومڙيون ۽ ڪانءَ پيا پيٽ قوت ڪندا آھن.
مطلب؛
۱ . شينھن جي شڪار مان، ڪتا ٻلا کائين ٿا. (ترجمو)
۲ . مڙسن جون ڪمايون، مايون کائين ٿيون.