لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

گهاگهر منجهه ساگر

موجوده وقت ۾، پهاڪن ۽ چوڻين جي سڃاڻَ ۽ واکاڻ عبدالوهاب سهتو بڻيو آهي، ته عبدالوهاب سهتي جِي سڃاڻ ۽ واکاڻ وري پهاڪا ۽ چوڻيون بڻيا آهن، جن کي هُو پنهنجي خاص رنگ ۽ ڍنگ ۾ سهيڙيندو ۽ آڇيندو پيو وڃي. اسان لاءِ خوشيءَ جي ڳالهه آهي ته سنڌي ٻوليءَ ۾ هندڪو ٻوليءَ جي پهاڪن ۽ چوڻين جو پهريون ڪتاب پيش ٿي رهيو آهي. هيءُ ڪتاب ”گهاگهر منجهه ساگر“؛ معروف هندڪو شاعر، ليکڪ ۽ ٻوليءَ جي ماهر سلطان سُڪون جي جوڙيل ڪتاب ”کوزے بچ دريا“ تان ورتل/ماخوذ آهي.
Title Cover of book گهاگهر منجهه ساگر

23. بلی دا گونھ لوڑ آيا تے اوہ بوٹے تے چڑھ ہگی۔ (کہاوت)

23. بلی دا گونھ لوڑ آيا تے اوہ بوٹے تے چڑھ ہگی۔ (کہاوت)
لوڑ آيا؛ گھرج ۾ پيو. بوٹے تے؛ وڻ تي. ہگی؛ ھنگي آئي.
ٻليءَ جو ڪاڪوس، ھڪ حقير شيءِ آھي، جيڪا انسان جي ڪنھن به ڪم نه ٿي اچي. ھٿائين ان جي ھئڻ سان کيس تڪليف پھچي ٿي. ھڪ ته ٻليءَ جي مقدار جي حساب سان ٻليءَ جو ھنگيو، ڏسڻ ۽ وزن ۾ ٿورو ھوندو آھي، ٻيو بدبودار ھئڻ سان گڏ بي فائدي ھوندو آھي. ان ۾ ڪم پوڻ جو ڪو به تصور نه ٿو ڪري سگھجي. ھتي ان حقير شيءِ جو مثال ان ڪري ڏنو ويو آھي جو ڪي لالچي ۽ خود غرض ماڻھو، ان کان وڌيڪ به ڪِريل شيءِ تي ساھ ڏيندا آھن. بلڪ ماڻھوءَ کي ڍِيڪ ۽ سَھمون ڏئي ماري يا بيمار ڪري ڇڏيندا آھن. اھڙن ماڻھن جي ذھنيت ڏانھن ٽوڪ طور اشارو آھي.
مطلب؛
۱ . ٻليءَ جي گونھن ۾ ڪم پيو، وڻ تي چڙھي وڃي ھنگيائين. (ترجمو)
۲ . گدڙ جي گونھن ۾ ڪم پيو، انگاس تي وڃي ھنگي آيو.