109. کالیاں دے کالے ای ہوندن۔ (کہاوت)
کالیاں دے؛ ڪارن جو (اولاد)، ڪارن منجھان. کالے؛ ڪارا، ڪارا ڪانءَ.
ڪانءَ منجھان ڪانءُ، ڪاري منجھان ڪارو، گوري منجھان گورو ئي ڄمندو آھي. ڳئونءَ منجھان ڳئون يا گابو ٿيندو. مينھن منجھان، وڇ يا سانُ ٿيندو. پکيءَ مان پکي، جانور مان جانور، جيت منجھان جيت ئي ڄمندو. اھو قدرت واري، دنيا اندر افزائش جو ھڪڙو اصول مقرر ڪيو آھي، جنھن تحت نسلي واڌ ويجھ ٿئي ٿي.
ڪُتي منجھان گڏھ ۽ گڏھ منجھان ٻڪري نه ٿيندي. سو تڪبيرون پڙھجن، بگھڙ ٻڪري نه ٿيندو. جنس کان علاوھ، رنگ روپ به والدين تي ئي ويندا آھن. وڏي ڳالھ جيڪا اولاد جي، والدين سان مماثلت کائيندي آھي، سا آھي اوصاف جي ھڪجھڙائي. اولاد جون وصفون؛ گڻ، اوگڻ وڏڙن تي ئي ويندا آھن. بڇڙن ماڻھن جو اولاد، پڻ بڇڙا اوصاف اختيار ڪندو آھي. چڱن جو اولاد، چڱو ٿيندو آھي، ڇو جو ماڻھوءَ جي سڌرڻ ۽ کرڻ ۾، ماحول جو ھٿ ھوندو آھي. جھڙو ماحول ملندو، اھڙا ئي اوصاف، ماڻھوءَ منجھ اوتبا ويندا. تخم جي تاثير سان گڏ، صحبت پڻ پنھنجو اثر ڏيکارڻ شروع ڪندي آھي. بڇڙن جي صحبت ۾ چڱن جو اولاد به کريو وڃي. جڏھن ته چڱن جي صحبت ۾ رھڻ سان، چورن جو اولاد به پارسا ۽ بزرگ بنجيو وڃي.
مطلب؛
۱ . ڪارن منجھان، ڪارا ئي ٿيندا. (ترجمو)
۲ . اولاد، پيءُ-ماءُ تي ويندو آھي.
۳ . ڄڻيو اولاد، پيءُ-ماءُ تي اڍ ڇڪي.