17. اوکھا ویلا لنگھ جلدے، دوئے دی گل ياد رہندی اے۔ (کہاوت)
اوکھا؛ ڏکيو. ویلا؛ وقت. لنگھ جلدے؛ لنگھ ڄلدي، لنگھي ويندو آھي، گذري ويندو آھي. دوئے دی؛ ٻئي جي، اڳلي جي.
ھيءَ دنيا، سک ۽ ڏک، رنج ۽ راحت جي ميلاپ سان جڙيل آھي. ھڪ-ڪري زندگي، ڪنھن جي به ناھي. ھڪ سج؛ ٻه پاڇا اٿس. ھتي اوندھ به آھي ته روشني به آھي. علم به آھي ته جھالت به آھي. چالاڪي به آھي ته موڳائپ به آھي. نه انسان سدائين ٺٺ باٺ ۾ ٿو رھي ۽ نه وري ڏک مٿس آرو ڪري ويھي ٿا رھن. ھر گھڙي، نه چاھڻ جي باوجود، گذريو وڃي. ھر اڀريل سج کي لھڻو آھي. ھر ٺھيل ٺڪر، ھڪ ڏينھن اوج ڇڏي، ڀَڄڻو ڀُرڻو آھي. ھر ساھدار کي، زندگيءَ جي مليل مدت پوري ڪري، ھيءُ خاڪي بوتو ۽ عارضي جھان ڇڏڻو آھي. ان ڪري دنيا جا ڏک سور به عارضي آھن، جيڪي جلد ميٽجڻا آھن. اگر ڪنھن مدد ڪئي ته سو ياد رھندو. اگر نه ڪيائين ته سندس ويسورو ئي رھندو، باقي ڏکن سبب ماڻھو، موت جي منھن ۾ ورلي ويندو آھي.
مطلب؛
۱ . ڏکيو وقت، ھر ڪنھن تي گذري ويندو آھي. اڳلي جو ورتاءُ، دل تي نقش ٿي ويندو آھي.
۲ . دلبر ھن دنيا ۾، رھندو وڃي واس. (شاھ)