14. اللہ گنجے آں نونھ ای نہ ديوے۔ (کہاوت)
گنجي کي مٿي تي وار ئي نه ھوندا آھن. وارن جو ھئڻ خارس جو سبب ٿيندو آھي، جنھنڪري وارن جي سيوا ڪرڻي پوندي آھي. ڌوئڻ، تيل وجھڻ، نمورين جي رس وغيرھ وجھبي آھي ته جيئن وار، جونئن، ليکن ۽ ڄئوئن جو آماجگاھ نه رھن. اگر اھي مٿي اندر پيدا ٿي پيون، ته سک سان ويھڻ ڪو نه ڏينديون. اگر ماڻھوءَ کي ايترو وقت ناھي جو وارن جي سيوا ڪري سگھي، ته ان لاءِ آسان رستو آھي ته وار ئي ڪوڙائي ڇڏي، ڇو جو چوندا آھن؛ وار ته ڦڻي، نه ته ڪوڙاءِ کڻي.
ان جي ابتڙ، گنجي جو مٿو، ٽپڻ ٽاپ لڳو پيو ھوندو آھي. ان ۾ وارن نه ھئڻ سبب، نه جونئن جو خطرو ھوندو آھي، نه ئي وري مٿي ۾ ڪنھن قسم جي سُر سُر محسوس ٿيندي اٿس. تنھن ھوندي به تجربي مان ڏٺو ويو آھي ته گنجا، کيسي ۾ ڦڻي کڻي ھلندا آھن ۽ مٿي کي پيا نھن سان کنھندا ۽ کوٽيندا آھن. انھن جو کنھڻ ۽ کوٽھڙو ڪرڻ، بجاءِ فائدي ڏيڻ جي، نقصاندھ ھوندو آھي.
مطلب؛
۱ . الله سڃاڻي سڱ ڏئي ٿو.
۲ . گنجے دے نونھ سرا دی شامت۔ (کہاوت)
۳ . گنجي کي نھن؛ مٿي جي شامت. (ترجمو)
۴ . ڦڻوٽا، گنجن وٽان ئي لڀندا آھن.