86. دیۓ تلے انھیرا۔ (کہاوت)
دیۓ؛ ڏيئو، بتي. تلے؛ تري ۾، ھيٺان، ھيٺئون. انھیرا؛ انڌيرو، اوندھ.
ھر مخلوق، ڪنھن نه ڪنھن ڪارج خاطر، پيدا ڪئي وئي آھي. سج، چنڊ، ستارا، آسمان، ڌرتي، جبل، نيون نديون، درياھ، ڍنڍون ڍورا سمورا جو سمورا ھن پرٿويءَ تي انسان جي خدمت لاءِ خلقيا ويا آھن. سجُ؛ اُس ۽ روشني ڏيڻ لاءِ آھي. جڏھن ته اھو پنھنجي پاڻ کي ڪو به فائدو نه ٿو پھچائي. ائين ڏيئو پڻ روشني ٻين خاطر ڏئي ٿو، جڏھن ته منجھانئس پنھنجي ذات لاءِ ڪو فائدو نه ٿو وٺي.
زندگيءَ اندر ڪيترا ئي عالم ۽ استاد پڻ ڏٺا ويا آھن، جن ٻين منجھ تعليم کي عام ڪرڻ خاطر، پنھنجي ذاتي گھرٻار جو ايترو خيال نه ڪيو. نتيجي طور، سندن شاگرد وغيرھ ته تمام گھڻا پيدا ٿيا ۽ وڏن وڏن عھدن تي وڃي رسيا، جڏھن ته پاڻ ساري عمر ماستر جا ماستر ئي رھيا. نه ايترو بلڪ، سندن اولاد پڻ، غربت سبب، اعليٰ تعليم حاصل نه ڪري سگھيو.
اھو به ھڪڙو اصول آھي؛ جيڪو ٻين خاطر پنھنجي پاڻ کي ارپي ڇڏيندو آھي، سو دنياوي مال ملڪيتن ڪٺي ڪرڻ کي سٺو نه سمجھندو آھي ۽ نه ئي ھن عارضي دنيا جون خوشيون کيس وڻنديون آھن. انھن کي ھيچ سمجھي، کانئن ونءُ ويندو آھي. نتيجي طور، دنياوي پدوين جي وھندڙ گنگا واري سھولت مان، مستفيض ٿيڻ بجاءِ، محروم رھجي ويندو آھي.
مطلب؛
۱ . ڏيئي جي تري ۾، اوندھ. (ترجمو)
۲ . اکين کان انڌي؛ نالو نور-پري.
۳ . اکين کان انڌو؛ نالو روشن ميان.