28. بیاہ نینھ کیتا ورے جنجاں چڑھدیاں بہوں ڈٹھیاں نیں۔ (کہاوت)
بیاہ؛ وھانءُ. جنجاں؛ ڄڃ. ڈٹھیاں نیں؛ ڏٺيون آھن.
ضروري ناھي ته ماڻھو، ھر ڪم ڪري ۽ پوءِ ان ۾ مھارت حاصل ٿئيس. ڪي ڌنڌا، ڏسڻ وائسڻ سان به ڏانءُ اچي ويندا آھن. انھن لاءِ ڪا اڳواٽ تعليم يا تربيت حاصل ڪرڻ جي ضرورت نه ھوندي آھي. جيئن ھڪڙو ماڻھو، بلوغت کي پھچڻ کان پوءِ، شاديءَ جي تمنا ڪري ته کانئس، ان ڪرڻ واري عمل جو تجربو يا تعليم نه پڇي ويندي آھي. بلڪ ان اناڙي يا ناتجربيڪار کي، ھر ڪو پنھنجي الھڙ ۽ نوخيز نياڻي، جنھن کي گھر گرھستي ھلائڻ جو تجربو يا خاص سرٽيفڪيٽ نه ھوندو آھي، يڪدم پرڻائي ڏئي ڇڏيندو آھي. اھڙيءَ طرح ماڻھو، زندگيءَ ۾ ڄائو ھڪ دفعو آھي ۽ مرندو به ھڪ دفعو. ھاڻي کانئس مرڻ وقت، مرڻ جو تجربو ته نه پڇبو. پرڻي ۽ مرڻي جي تجربي لاءِ، ٻين جو مڱڻو، پرڻو ۽ مرڻو ڏسڻ ڪافي آھي.
مطلب؛
۱ . پرڻيو ناھيان ته ڄاڃي ضرور ٿيو آھيان. (ترجمو)
۲ . پرڻيا ناھيون ته ڄاڃي ضرور ٿيا آھيون، مئا ناھيون ته ڪلھي ڪانڌي ضرور ٿيا آھيون.