78. دخدی جا ای دخدی اے۔ (کہاوت)
دخدی؛ دکندڙ، ٻرندڙ. جا؛ جاءِ، ھنڌ، لڱ، عضوو. ای؛ ئي. دخدی؛ ڏکندي، سڙندي، ڪُرندي. اے؛ آھي.
انساني جسم اندر احساساتي رڳون به رکيون ويون آھن، جيڪي ھڪ ھنڌ کي پھتل نقصان جو اطلاع، دل ۽ دماع تائين کڻي پڄائين ٿيون. اگر ڌڪ يا سيڪ ڄنگھ کي اچي ته دماغ کي اطلاع اھو ئي ملندو. ائين نه ٿيندو جو اتي اطلاع ٻانھن جي سڙڻ يا ڌڪجڻ جو پھچي. ايڏو وڏو حسي نظام، انساني جسم اندر جوڙيو ويو آھي ته جيئن بر وقت ڪنھن ناگھاني آفت جو علاج يا تدارڪ ڪري سگھجي.
ان کان علاوھ، حواس منجھ اھو به رکيل آھي ته جنھن جاءِ تي ڌڪ لڳي يا اھا جاءِ جلي پوي ته اتي سور جو احساس جاڳي پوي. لڱ سڙڻ جو پنھنجو احساس آھي. ڌڪ لڳڻ جو پنھنجو احساس آھي. جتي ڌڪ لڳو يا جيتري ۾ لڳو آھي، اھو ئي ٽڪرو پوسرندو يا سڙندو محسوس ٿيندو آھي، ان کان نه گھٽ ۽ نه وڌ. ان ڌڪ جو احساس وري ٿيندو ان کي، جنھن کي لڳو آھي. اگر احساس نه ٿئيس ته علاج به نه ڪري ۽ نتيجي طور ڦٽ ناسور ٿي جان-ليوا ٿي پويس.
مطلب؛
۱ . دکندڙ جاءِ ئي ڏُکندي آھي. (ترجمو)
۲ . ھنڌ اھو سڙي، جتي باھ ٻري.
۳ . جاءِ اھا جلي، جت باھ ٻلي. (سرائيڪي)
۴ . لڳي ھووئي ته ڪل پوئي، نه ته لڳي واليان ڪنون پڇ.
۵ . تڪليف جو احساس ان کي ٿيندو آھي، جنھن کي اھا تڪليف پھتي ھجي.