4. آندے آں موڑيا نينھ، جلدے پچھے دوڑيا نينھ۔ (کہاوت)
موڑيا؛ موٽائڻ. جلدے؛ ڄلدے، ويندڙ.
ايندڙ مھمان کي موٽاءِ نه! ڇو جو مھمان پنھنجي طرفان نه، بلڪ رب جي طرفان اچي ٿو ۽ پنھنجي روزي روٽي ساڻ کڻي اچي ٿو. ڪن صورتن ۾ ته ڪن گھرن کي رزق ملندو ئي مھمانن ۽ مجبورن، مسافرن ۽ ڪمزورن جي خدمت ڪرڻ سببان آھي. ان ڪري مھمان جي اچڻ تي نه ارھو ٿجي، نه کيس ماني کارائڻ جو مٿس ٿورو سمجھجي. بلڪ سندس اچڻ تي سندس ٿورو سمجھ. روزي رزق ۾ برڪت پوي ته ان جي مھرباني سمجھ.
جڏھن مھمان، پنھنجي مداءَ تي موٽي وڃڻ چاھي ته کيس ست ستاءُ ڪري گيسر نه وجھ. سندس دل رک. خدمت ڪرينس ته بنا لالچ ۽ غرض جي. پويان ڳڪ ٿي نه پوينس. پنھنجي مرضي ۽ منشا تي ھلڻ ڏينس.
ايندڙ کي ڇڏ نه، ويندڙ کي روڪ نه. ان جملي جو مفھوم پڻ ساڳيو آھي ته آيل مھمان کي مانيءَ کان سواءِ نه ڇڏ. جيڪڏهن وڌيڪ نه ترسي ته کيس ھروڀرو روڪي وقت نه وڃائينس. متان تنھنجي روڪڻ سان سندس ٻيا ڪن کرن. تنھنڪري زور بار به ٺھندڙ رکينس.
مطلب؛
۱. ايندڙ کي موٽاءِ نه، ويندڙ پويان ڊوڙ نه. (ترجمو)
۲ . آندے آں چھوڑيا نينھ، جلدے آں موڑيا نينھ۔ (کہاوت)
(ايندڙ کي ڇڏ نه، ويندڙ کي روڪ نه. ترجمو)