سڀ هتڙي ئي ته آهيون......
ڪنهن قيديءَ سان ڪو به ٻاهران ملڻ نٿي آيو. هڪ ڏينهن جيلر پڇيس سڄو سال گذري ويو آهي، پر توسان ڪو به ٻاهران ملڻ نه آيو آهي. قيديءَ ٻڌايس ته هن جو ڪو به مٽ مائٽ ناهي جو ملڻ اچي.
“ڀلا ڪو سوٽ ماسات؟”
“نه سائين.”
تنهن تي جيلر حيرت مان چيس، “پوءِ هِتي جيل ۾ اڪيلائي محسوس نه ٿو ڪرين؟”
“نه سائين ڇا جي اڪيلائي. سڀ مائٽ مٽ هتڙي ئي ته آهن.”
سو اسان جي ڳوٺ جي عرساڻين يا ٺٽي جي قلباڻين، ٽنڊو محمد خان جي ڏاهرين، ماتلي ۽ ٽنڊو سومرو پاسي جي نظاماڻين ۽ ٻين ڪيترن کي هر سال وڏا وڏا ڀاڙا ڀري ڳوٺ وڃي مائٽن مٽن سان ملڻ جي ڪا ضرورت ناهي، جو انهن مان گهڻي ڀاڱي هِتي آمريڪا ۾ ئي رهن ٿا.