الطاف شيخ ڪارنر

نيوهالا کان نيويارڪ

مون 1968 کان 1972 تائين ڪيترائي جهاز آمريڪا جي اوڀر وارن بندرگاهن ، ڪئناڊا ۽ هيٺ ويسٽ انڊيز جي بندرگاهن ڪيوبا، ٽرنيڊاد ۽ جئميڪا کان برمودا، بهاما ۽ برازيل ۾ هلايا. اٽڪل 35 سالن بعد آئون وري انهن بندرگاهن ۾ ويس...پر هن ڀيري پاڻي واري جهاز بدران هوائي جهاز، ريل گاڏين ۽ بسين ڪارن ۾. هي ڪتاب انهي سفر جو احوال آهي.
(الطاف شيخ)

4.5/5.0
4433
963
آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
الطاف شيخ
ڇاپو پھريون

بشير انصاري ۽ غلام مصطفيٰ ٻگھئي جا ٻار

مانيءَ بعد نديم جوڻيجو جي ڪجهه مهمانن چانهه پيتي، ٻئي ڏينهن موڪل هئي، پر رات ڪافي گذري چڪي هئي. مهمانن سان آيل ٻار جيڪي اچڻ وقت کل خوشيءَ ۾ مشغول هئا، هاڻ ننڍاکڙا ٿيڻ بعد چِڙ چِڙا ٿي پيا ۽ ڳالهه ڳالهه تي پاڻ ۾ وڙهڻ لڳا يا ماءُ پيءُ کي دانهون ڏيڻ لڳا. اها صورتحال ڏسي هر هڪ اٿڻ جي تياري ڪرڻ لڳو. چانهه واري دور کان موڪلائڻ تائين آئون ڊاڪٽر علي ابڙو ۽ سندس گهرواري سعيده ابڙو سان خبرون چارون ڪندو رهيس. اڄ ٽيٽيهه سالن بعد وري جڏهن آمريڪا آيو آهيان ته انهن جھونن جوانن مان جن سنڌ جي سنگتين سان سن 1968ع کان وٺي 1972ع تائين نيويارڪ کان نيو اورلينس ۽ بالٽيمور کان هوسٽن تائين آمريڪا جي بندرگاهن ۾ ملاقات ٿيندي هئي انهن مان هنن ماڳن تي هڪڙو ڊاڪٽر علي ابڙو وڃي بچيو آهي. باقي ٻين مان ڪي واپس وطن هليا ويا، ته ڪي ڪئليفورنيا ۽ اوريگن پاسي ايسٽ ڪوسٽ ڏي هليا ويا ته ڪي ٻي جهان ۾ هليا ويا. ڊاڪٽر عليءَ سان هن دعوت ۾ اچڻ سان گڏ اچي نه ويٺس، جو ساڻس تازو ٽي چار ڏينهن اڳ اسانجي دوست غلام مصطفيٰ ٻگھيو ۽ اسانجي ڳوٺ جي خورشيد انصاري (جنهن جو ڀاءُ) عبدالغفار انصاري مون سان گڏ چٽگانگ ۾ هوندو هو) جي ڌيءَ ڪونج ٻگھيو جي گهر ڊنر تي ڪچهري ٿي چڪي هئي. ڪونج جو والد غلام مصطفيٰ ٻگھيو ۽ مامون بشير انصاري پاڪستان جا مشهور جيالاجسٽ، مائننگ انجنيئر ۽ بزنيس مين آهن. خاص ڪري سنڌ ڪول اٿارٽيءَ جي حوالي سان بشير انصاري هڪ اهم شخصيت ٿي گذريو آهي. بشير جيتوڻيڪ اسان جي ڳوٺ جو آهي، پر مون کيس پهريون دفعو دادوءَ ۾ ڏٺو جتي هن پرائمري تعليم حاصل ڪئي ۽ پاڻ ۽ ٽي وي جو مشهور فنڪار انور سولنگي جن اسانجي ماسي (مظهر حسين گھلوءَ) جي گهر رهندا هئا. بشير انصاري جو وڏو ڀاءُ عبدالغفور انصاري چٽاگانگ بنگلاديش (تن ڏينهن ۾ ايسٽ پاڪستان) ۾ سول انجنيئر هو جڏهن آئون اتان مئرين انجنيئرنگ پڙهي رهيو هوس. تعليم بعد جهاز کي چٽگانگ وٺي اچڻ تي به ساڻس ملاقات ٿيندي رهي. کانئن علاوه مٽياري يا شايد شڪارپور جو صابر شاهه، سنڌ جو مشهور شاعر ڊاڪٽر نعيم دريشاڻي ۽ ٻيا به اتي هوندا هئا. 1971ع واري جنگ ۾ سڀ ٽڙي پکڙي وياسين، افواهه اهي هئا ته انڊين آرمي جي حملي بعد غفار انصاري صاحب برما جي بارڊر معرفت مشرقي پاڪستان ڇڏيو، پر پوءِ وري سندن خبر نه پئجي سگهي. سندن ننڍا ٻار به وڃي جوان ٿيا، پر پيءُ جو پتو نه پئجي سگهيو. ڪيترائي ماڻهو مڪتي باهمي هٿان مارجي ويا، ڪيترا جابلو رستن تان ڀٽڪي روهه ۾ رلي ويا. عبدالغفار جو ٻيو نمبر پٽ سهيل انصاري جنهن سان ڪراچي اچبو هو ته غلام مصطفيٰ ٻگھيو جي گهر ملاقات ٿيندي هئي، سو پاڪستان مان تعليم حاصل ڪري هيڏانهن آمريڪا هليو آيو ۽ گذريل ڏهاڪو سالن کان هتي نيويارڪ جي رياست ۾ رهي ٿو. سهيل انصاريءَ کان وڏو هڪ ڀاءُ ارشاد ۽ ٽي ڀيڻيون: نسرين، نوشين ۽ تحسين آهن.
غلام مصطفيٰ ٻگھيو کي هڪ پٽ دين محمد ۽ هڪ ڌيءَ ڪونجَ آهي. دين محمد لنڊن ۾ ئي پڙهي ٿو ۽ پنهنجي ڀيڻ ڪونجَ کان ننڍو آهي. ڪونج هتي گرئجوئيشن ڪرڻ بعد هاڻ رٽگرز يونيورسٽيءَ مان ميڊيڪل سائنس بابت وڌيڪ پڙهي رهي آهي. پڙهائي دوران سندس شادي عاطف جاويد سان هتي ئي ٿي ۽ هن وقت کين ٻه ٻار امان ۽ ڪنزا آهي.