الطاف شيخ ڪارنر

نيوهالا کان نيويارڪ

مون 1968 کان 1972 تائين ڪيترائي جهاز آمريڪا جي اوڀر وارن بندرگاهن ، ڪئناڊا ۽ هيٺ ويسٽ انڊيز جي بندرگاهن ڪيوبا، ٽرنيڊاد ۽ جئميڪا کان برمودا، بهاما ۽ برازيل ۾ هلايا. اٽڪل 35 سالن بعد آئون وري انهن بندرگاهن ۾ ويس...پر هن ڀيري پاڻي واري جهاز بدران هوائي جهاز، ريل گاڏين ۽ بسين ڪارن ۾. هي ڪتاب انهي سفر جو احوال آهي.
(الطاف شيخ)
  • 4.5/5.0
  • 4433
  • 963
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • الطاف شيخ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيوهالا کان نيويارڪ

هيمون ڊرائينگ ۾ فيل ٿي پيو

هيمون منهنجي ٻي نمبر ڀيڻ نسيم ۽ ڪئپٽن بشير وسطڙو جو ننڍو پٽ آهي. سندس ڇٺيءَ جو نالو ته ضمير احمد وسطڙو آهي، پر ننڍي هوندي کان گهر ۾ هيمون سڏيونس. هتي آمريڪا ۾ اچي مون کيس ضمير سڏڻ ٿي چاهيو پر خبر پئي ته سندس نالو هيمون ايڏو ته مشهور ٿي ويو آهي، جو هتي رهندڙ ٻيا سنڌي دوست ۽ سڃاڻو به کيس هيمون سڏين ٿا، پر سندس آفيس ۾ توڙي ڪلب ۾ به ضمير هيمونءَ جي نالي سان سڃاتو وڃي ٿو.
هيمون 1977ع ۾ ڄائو. هو شروع جا چار پنج سال پنهنجي والدين سان گڏ جهازن تي رهيو، جن تي سندس والد ڪئپٽن هو ۽ کيس مختلف ملڪن ڏي اهي جهاز وٺي وڃڻا پيا ٿي. اسڪول جا شروع وارا سال مئٽرڪ تائين ڊفينس اسڪول فيز فور مان پڙهيو، ان بعد وڌيڪ تعليم هانگ ڪانگ مان ورتائين، جتي سندس والد ڏهه سال کن جهاز ران ڪمپنيءَ جو نمائندو هو. گريجوئيشن هانگ ڪانگ جي ڀرسان پورچوگالي حڪومت جي قبضي ۾ رهندڙ هڪ چيني ٻيٽ مڪائو مان ڪيائين، جتي چيني ۽ پورچوگالي زبانون ڳالهايون وڃن ٿيون، جيئن اسان ملائيشيا ۾ رهڻ ڪري اڄ به ملئي گانا ٻڌندا رهون ٿا، تيئن هن جي ڪار جو ڊئش بورڊ به پورچوگالي ڪئسٽن ۽ سي ڊين (CDs) سان ڀريل رهي ٿو. اسان کي ته وري به ملئي ڪئسٽ ڪڏهن ڪڏهن ملن ٿا پر آمريڪا ۾ هجڻ ڪري هتي پورچو گالي ۽ هسپانوي زبان جي ڪئسٽن جي ڪا به کوٽ ناهي، جو وچ آمريڪا توڙي ڏکڻ آمريڪا جي ملڪن ۾ اهي ئي زبانون هلن ٿيون ۽ پهرين به لکي آيو آهيان ته هسپانوي ۽ پورچوگالي زبانن ۾ ڪو اوڻهين ويهين جو فرق مس آهي.
هيمونءَ مڪائو يونيورسٽي مان ڪمپيوٽر سائنس ۾ ڊگري حاصل ڪئي ۽ سٺي پوزيشن حاصل ڪرڻ ڪري کيس جرمني ۽ پورچو گال ۾ سٺي جاب جي آفر ٿي پر جيئن ته سندس وڏو ڀاءُ ڪجهه سال اڳ کان هتي آمريڪا ۾ پنهنجو پرائيويٽ بزنيس Set ڪري چڪو هو، ان ڪري هن جي مدد لاءِ ضمير (هيمونءَ) کي هيڏانهن آمريڪا اچڻو پيو.
هيمون بزنيس سان گڏ شامَ جي وقت هڪ ڪاليج ۾ ڪمپيوٽر جا ڪلاس پڻ وٺي ٿو ۽ هِتي جي ڪيترن ڪمپنين جا ڪمپيوٽر پروگرام ٺاهي ٿو، جن ۾ سندس گهڻا Cleint يهودي آهن. هونءَ به هن پاسي وڏا امير ۽ ڪمپنين جا مالڪ يهودي آهن. هو هيرن جواهرن ۽ سون جا واپاري آهن. سچ ته اهو ته ملڪ جي ايڪانامي هنن جي هٿن ۾ آهي، جيئن اسان وٽ آغا خانين ۽ ڪراچي جي ميمڻن ۽ چنيوٽن جي هٿن ۾ آهي. يهودين کي اسرائيل مٺو آهي ته آمريڪا جي حڪومت به انهن کي فالو ڪري ٿي.
هيمونءَ کي اڄ به پڙهائيءَ جو شوق آهي ۽ ڪونه ڪو امتحان ڏيندو رهي ٿو. ڊرائينگ ۾ سو ڪمزور ضرور آهي. هونءَ به جيڪي کاٻڙيا(left Handed) هوندا آهن انهن جي ڊرائنگ يا هئنڊ رائيٽنگ سٺي نه هوندي آهي. آمريڪا ۽ سئيڊن جهڙن ملڪن ۾ ته کاٻڙيو هجڻHandicapped‏ سمجھيو وڃي ٿو ۽ کاٻي هٿ سان لکڻ وارن ٻارن کي نه فقط امتحانن ۾ ڪجهه سيڪڙو مارڪون وڌيڪَ ملنديون آهن، پر ڪن ڪن اسڪولن ۾ ته اهڙن ٻارن کي Compensation طور پئسا به ملن ٿا. بهرحال اسان هيمونءَ جي ڊرائنگ واري ڳالهه ياد ڪري کلندا آهيون، جڏهن ٻئي يا ٽئي ڪلاس جي سالياني امتحان ۾ هو ڊرائينگ ۾ فيل ٿي پيو هو. جيتوڻيڪ ڊرائينگ جي مِس هن کي اڳواٽ ٻڌائي ڇڏيو هو ته امتحان ۾ توهان کي جھرڪي ٺاهَڻي پوندي ۽ هو جھرڪي ٺاهڻ جي چڱي طرح پرئڪٽس ڪري ويو، پر امتحان ۾ جھرڪيءَ بدران هنن کي چيو ويو ته پنهنجو ماءُ پيءُ ٺاهيو. هن پنهنجي حساب ۾ ڏاڍي ڪوشش ڪئي ۽ ڪافي حد تائين ان ۾ڪامياب به ويو، پر پاس ٿي نه سگهيو. ڊفينس اسڪول جي پرنسپال هڪ رٽائرڊ برگيڊيئر جي زال مسز رحمان اسان جي ڏک ڪرڻ تي هيمونءَ جي ڊرائينگ ڏيکاريندي چيو ته هاڻ هن کي ڪيئن پاس ڪريان؟ دراصل هن ٻيو سڀ ڪجهه صحيح ٺاهيو پر ماءُ پيءُ جا پير انسانن جي پير جهڙا ٺاهڻ بدران جھرڪي جي پيرن جهڙا ٺاهيا هئا.
“گهٽ ۾ گهٽ ٻار کي ايترو ته ڪامن سينس هجڻ کپي ته ههڙا پير پکين جا ٿيندا آهن.” مسز رحمان پنهنجي ڳالهه کي مٿي رکڻ خاطر هيمون جي فيل ٿيڻ کي Justify ڪندي اسان مائٽن کي سمجھايو.