الطاف شيخ ڪارنر

نيوهالا کان نيويارڪ

مون 1968 کان 1972 تائين ڪيترائي جهاز آمريڪا جي اوڀر وارن بندرگاهن ، ڪئناڊا ۽ هيٺ ويسٽ انڊيز جي بندرگاهن ڪيوبا، ٽرنيڊاد ۽ جئميڪا کان برمودا، بهاما ۽ برازيل ۾ هلايا. اٽڪل 35 سالن بعد آئون وري انهن بندرگاهن ۾ ويس...پر هن ڀيري پاڻي واري جهاز بدران هوائي جهاز، ريل گاڏين ۽ بسين ڪارن ۾. هي ڪتاب انهي سفر جو احوال آهي.
(الطاف شيخ)
  • 4.5/5.0
  • 4433
  • 963
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • الطاف شيخ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيوهالا کان نيويارڪ

وزٽ ويزا وارو آمريڪا ۾ سوچي سمجھي نوڪري ڪري

ڪجهه ڏينهن اڳ فلڊلفيا ويو هوس. اتي هڪ لاڙڪاڻي جي سنڌي همراهه جي جنرل اسٽور تي، رات واري شفٽ ۾ حيدرآباد جو هڪ همراهه ڪم ڪندي ڏٺم، جيڪو حبيب بئنڪ يا شايد ڪنهن ٻي بئنڪ مان وائس پريزيڊنٽ جي عهدي تان رٽائرڊ ٿي آيو هو. سندس عمر 67 سال ٿيندي. هن ٻڌايو ته هن وٽ آمريڪا جي پنجن سالن جي وزٽ ويزا آهي ۽ هر سال هن کي جيڪا ڇهن مهينن جي آمريڪا ۾ رهڻ جي اجازت ملندي آهي، اهي ڇهه مهينا هن دوڪان ۾ رات جي ڊيوٽي ڪندو آهي ۽ ڇهن مهينن ۾ خرچ پکي بعد رپيا پنج ڇهه لک ڪمائي ويندو آهيان. دڪان جي مالڪ به ٻڌايو ته هو گهڻو ڪري ان قسم جي ماڻهن کي رکي ٿو، جيڪي آمريڪا ۾ وزٽ ويزا تي ڇهن مهينن لاءِ اچن ٿا.
“پوءِ ڀلا هن صاحب جا ڇهه مهينا پورا ٿيندا ته ان بعد ڪو ٻيو آهي، جيڪو رات جي ڊيوٽي اچي ڪري.” مون پڇيومانس.
“جي ها بلڪل آهي. لاهور ۾ هڪ ميجر صاحب رهي ٿو، اهو ايندو آهي. هينئر به پڇندو رهي ٿو ته ڪڏهن اچان.” هن ٻڌايو.
اها ڳالهه جڏهن مون هن محفل ۾ ڪئي ته ڊاڪٽر علي ابڙي يا شايد ڪنهن ٻئي ٻڌايو ته ائين وزٽ ويزا تي آيل ماڻهن کي هِتي ڪجهه هنڌن تي جلد نوڪري مليو وڃي.ان ۾ وڏو فائدو مالڪ کي رسي ٿو، جو هڪ ته هُن کي ملازم کي اُهي سهوليتون نٿيون ڏيڻيون پون جيڪي آمريڪا جي شهري (Citizen) يا گرين ڪارڊ هولڊر کي ڏيڻيون پون ٿيون. وزٽ ويزا واري کي هِتي جا مالڪ فقط پگهار ڏيو ٽرڪايو ڇڏين. کين ميڊيڪل يا سوشل فائدا نٿا ڏين ۽ نه هو ان جي گُهر ڪري سگهن ٿا جو پاڻ ئي ڏوهاري ثابت ٿيندا. پوليس کين گُهرائي سوگهو ڪندي ته Visit Visa تي نوڪري ڇو ڪري رهيا آهيو؟ توهانکي آمريڪا ۾ اچڻ جي اجازت ان ڪري ڏني اٿئون ته توهان آمريڪا ۾ رهي گهمو ڦرو ۽ پئسو خرچ ڪريو يا هِتان پئسو ڪمائي کڻي وڃو.
ان کان علاوه مالڪ جو وزٽ ويزا تي نوڪري ڪرڻ وارن ملازمن تي رعب به هلي ٿو جو هو هر وقت ڊپ ۾ رهن ٿا ۽ مجال آهي جو ڪنهن به قسم جي پورهئي ڪرڻ کان انڪار ڪن. بهرحال اهڙن ماڻهن کي عمر مُطابق سوچي سمجھي جاب ڪرڻ کپي، ڇو جو بيمار ٿيڻ تي يا ڪو هڏ گڏ ڀڄڻ تي هنن لاءِ هِتي علاج ڪرائڻ مسئلو ٿيو پوي. آمريڪا ۾ هر علاج ايڏو مهانگو آهي، جو اُن جي چٽي Insurance ڪمپني ئي ڀري سگهي ٿي. بلڪه جيڪي هِتي جو پاسپورٽ رکندڙ آهن ۽ Insurance اٿن، اهي به دانهون ڪن ٿا جو علاج جو وڏو خرچ جيتوڻيڪ انشورنس ڪمپنيون ڀرين ٿيون، پر ڏهه يا پندرهن سيڪڙو جيڪو مريض کي پنهنجي کيسي مان ڏيڻو پوي ٿو، اهو به ڪڏهن ڪڏهن برداشت کان ٻاهر ٿيو وڃي. اسانجي ڳوٺ جي نجم ميمڻ، ان ڪري پتي جي آپريشن آمريڪا بدران ڪراچيءَ ۾ اچي ڪرائي، جيتوڻيڪ هن وٽ گرين ڪارڊ آهي. ان مان اندازو لڳايو ته هڪ ٽوئرسٽ ويزا تي آيل ڪيڏي وڏي ڏچي ۾ اچي سگهي ٿو. هڪ منهنجي دوست کي هِتي گهمڻ دوران دل ۾ تڪليف ٿي پيئي ۽ يڪدم پاڪستان موٽڻ بدران هن لئه ۾ اچي ته وڏو زميندار آهيان ... وڌ ۾ وڌ ٻه ٽي لک خرچ ايندو، اتي آمريڪا ۾ ئي آپريشن ٿو ڪرايان. بهرحال پوءِ خبر پيئي ته آپريشن ۽ فقط هفتو کن اسپتال ۾ رهڻ جو خرچ پنجويهه ٽيهه لک رپيا اچي ويو جيڪي في الحال سندس آمريڪا ۾ رهندڙ مائٽن گڏجي هن لاءِ ڀريا ۽ هاڻ هو انهن جا قرض لاهيندو وتي. آمريڪا کان ته وري به سستو يورپ آهي. اهوئي سبب آهي جو هِتي جون ڪيتريون عورتون ڀاڙا ڀري يورپ ۾ ۽ هاڻ انڊيا ۾ ڊليوري ۽ ٻين آپريشنن لاءِ وڃن ٿيون. اهي علاج ۽ آپريشنون هنن کي اتي خاص ڪري انڊيا ۾ ته تمام سستيون پون ٿيون.