الطاف شيخ ڪارنر

نيوهالا کان نيويارڪ

مون 1968 کان 1972 تائين ڪيترائي جهاز آمريڪا جي اوڀر وارن بندرگاهن ، ڪئناڊا ۽ هيٺ ويسٽ انڊيز جي بندرگاهن ڪيوبا، ٽرنيڊاد ۽ جئميڪا کان برمودا، بهاما ۽ برازيل ۾ هلايا. اٽڪل 35 سالن بعد آئون وري انهن بندرگاهن ۾ ويس...پر هن ڀيري پاڻي واري جهاز بدران هوائي جهاز، ريل گاڏين ۽ بسين ڪارن ۾. هي ڪتاب انهي سفر جو احوال آهي.
(الطاف شيخ)
  • 4.5/5.0
  • 4433
  • 963
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • الطاف شيخ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيوهالا کان نيويارڪ

دادو جو ابراهيم چنا نيوجرسيءَ ۾

خالد چنا ۽ سندس ننڍو ڀاءُ مسعود چنا گذريل پندرهن ويهن سالن کان هتي آمريڪا ۾ رهن ٿا ۽ هاڻ سندن والد صاحب کي هتي آئي به ڪافي وقت ٿي ويو آهي. ساڻن اسانجي تمام پراڻي سڃاڻپ آهي. منهنجي ننڍي ڀاءُ آفتاب شيخ، خالد چنا سان گڏ مهراڻ يونيورسٽي مان انجنيئرنگ جي تعليم حاصل ڪئي، پر ان کان به اڳ جي سڃاڻپ اسانجي ماسيءَ وارن (مظهر حسين گهلو) وارن جي هنن سان آهي ... جيڪي دادوءَ ۾ هڪ ئي پاڙي ۾ رهيا ٿي ۽ منهنجي زال مستوران ۽ ان جا ننڍا ڀاءُ ڀيڻ طارق گهلو ۽ سمينا گهلو جن دادوءَ ۾ سائين ابراهيم چنا جي والده وٽ قرآن شريف به پڙهيا هئا.
محمد ابراهيم چنا جن دادو کان پوءِ ڪراچي ڪافي عرصو رهيا. سندن وڏن جو ڳوٺ “سيتا ڳوٺ” آهي، جتي سندن والد صاحب شهباز علي چنا صاحب تپيدار به ٿي رهيو. ابراهيم صاحب 1936ع ۾ جنم ورتو، مئٽرڪ دادو جي گورنمينٽ هاءِ اسڪول مان 1953ع ۾ ڪرڻ بعد انٽر حيدرآباد جي گورنمينٽ ڪاليج مان ڪئي. رٽائرمينٽ تائين سندن گورنمينٽ ڪو آپريٽو سوسائٽيز سان واسطو رهيو. محمد ابراهيم چنا صاحب دوستي ياري ۽ مهمانوازي ۾ سنڌ ۾ مشهور آهي. سندن ڪراچي واري گهر ۾ به مونکي هر وقت ڳوٺ جا مهمان نظر ايندا هئا، جيڪي پنهنجي ڪمن سانگي ڪراچي ايندا هئا ۽ چنا صاحب جن جي مدد بنا هنن ڳوٺ جي ماڻهن لاءِ ڪراچي جي شهر ۾ اچڻ ناممڪن ٿي پوي. چنا صاحب پنهنجي سنگت ۾ دعوتن ۽ سوشل پارٽين کان به مشهور آهي، جيتوڻيڪ پاڻ هميشه سخت diet تي رهي ٿو، ان ڪري اڄ به هو ستر جو انگ ٽپڻ بعد به سنهو، سمارٽ ۽ صحتمند نظر اچي ٿو. ڳوٺن ۾ هر هڪ کي واندڪائي ئي واندڪائي آهي ، پر شهرن ۾ اچيو هر هڪ مشغول ٿيو وڃي ۽ يورپ ۽ آمريڪا جهڙن ملڪن جي شهرن ۾ جتي نوڪر چاڪر به نه آهي ۽ هر ڪم پاڻ ڪرڻو ٿو پوي، اتي هر ڪو ايڏو بزي ٿيو وڃي، جو هن کي پنهنجي مائٽ مٽ لاءِ به وقت ناهي. اتي شاباش هجي محمد ابراهيم چنا ۽ سندس ٻارن: خالد ۽ مسعود کي، جو هو هر هڪ جي مدد ڪندا رهن ٿا. هر هڪ کي پنهنجو وقت ڏيندا رهن ٿا. ٻيا ماڻهو ته ڇنڇر يا آچر ڏينهن موڪلن ۾ ٻن ٽن کي دعوت ڪندي به گھٻرائين ٿا، جو ظاهر آهي هتي هر شيءِ مهانگي هجڻ کان علاوه هر هڪ جو وقت پڻ قيمتي آهي، پر چنا صاحب ۽ هن جا ٻار هتي آمريڪا ۾ به اهو پاڪستان وارو وهنوار رکندا اچن ۽ نه فقط موڪلن جا ڏينهن، پر عام ورڪنگ ڊيز ۾ به سنڌ کان آيل ماڻهن کي ڳولي ڳولي، انهن جي دعوت ڪندا رهن ٿا، انهن جي ڪمن ڪارين پويان صبح پهر به ڊوڙندا رهن ٿا، چاهي پوءِ هنن کي پنهنجي ڪاروبار کي يا پنهنجي گهر کي گهٽ ٽائيم ڏيڻو پوي. هنن کي ٻين جي مدد ڪرڻ ۽ ٻين کي دڳ لائڻ ۾ واقعي خوشي ٿئي ٿي ۽ شايد قدرت به اهي ڳالهيون سوچي، سندن هر ڪم ۾ سڻائي ڪندي رهي ٿي. هتي آمريڪا ۾ مشهور آهي ته اتر اوڀر وارين رياستن (يعني نيويارڪ، ميري لئنڊ، پينسلوانيا کان ورجينا، ڪينٽڪي ۽ ڪئرولينا تائين) ۾ مهمان نوازي ۽ مدد ڪرڻ ۾ هنن چنن جو مقابلو ناهي ۽ ڏکڻ اوڀر وارين رياستن فلوريڊا، جارجيا ۽ الباما کان مسي سپي، لوزيانا ۽ ٽيڪساز تائين ٽنڊو جان محمد جي ڏاهرين جو جواب ناهي. ڏاهري فئمليءَ جو مختصر احوال هيٺ هلي ڏينداسين.