يوگا ذريعي به ماڻهن خوب پئسو ڪمايو آهي
آئون ڪار جي اڳين سيٽ تي ويٺو هوس يعني هوا ڏيندڙ Blower جي منهن سان منهن ملائي، ته به مزو نه پئي آيو. جيئن تيئن ڪري ڏهه منٽ گذاريم. اسان جو ماڻهو کڻي واهي پانڌيءَ ۾ هجي يا واشنگٽن ۾ سندس پنج منٽ معنا گهٽ ۾ گهٽ هڪ ڪلاڪ.
“حميرا آئون ته ٻاهر نڪري ٿو بيهان. تون به جي ٻاهر نڪرين ته ڪار جي انجڻ بند ڪري چاٻي ڪڍي نڪرجانءِ. متان منور جي ڪار چاٻيءَ بنا لاڪ ٿي وڃي ته سورن ۾ پئجي وينداسين. ٻاهر ڏسين ٿي ڇا حالت آهي، نظر اچي ٿي ڪا خالي ٽئڪسي؟”ۡ
“ڇا ڪجي.” حميرا ڪي گهڙيون سوچي ڪار اندر وهڻ جو فيصلو ڪيو.
“پوءِ اڳيان مون واري سيٽ تي اچي ويهو. توهان کي گرمي نه ٿيندي. اسانکي هڪ ته ڪمپليٽ سوٽ به ماري رکيو آهي.” مون حميرا کي چيو “ههڙي گرميءَ ۾ اڄ واشنگٽن جي رستن تي آهي ڪو سوٽ ۽ ٽائي وارو ــــ سڀ نِڪرن (چڍين) ۾ پيا هلن.”
هي پروگرام هفتو اڳ ڪو ٺهيو هو، جڏهن واشنگٽن ۾ ٿڌڪار هئي، پر منور جو هر صورت ۾ اهو حڪم هو ته مرد ماڻهو سڀ سوٽ پائي اچن ۽ هاڻ مرد ماڻهن جو پگهر کڙين کان پئي ٽميو. آئون ٻاهر ڌان يوگا (Dahn Yoga) سينٽر اڳيان ٺهيل آڏ هيٺان اچي بيٺس، جتي جيتوڻيڪ دڪان ۾ لڳل ايئرڪنڊيشنر جي گرم هوا نڪري رهي هئي، پر آڏ جي ڪري ڇانو هئي ۽ ڪجهه ٿڌڪار هو. رستي تان گاڏيون لنگهيون ٿي ته هوا جو جھوٽو به لڳو ٿي. اندر دڪان ۾ يوگا ۽ حجامت جو ڪم ٿيو ٿي. ان وقت ڪو به گراهڪ موجود نه هو ۽ شيشي جي وڏين درين مان دڪان جي شايد مالڪڻ ۽ ٽئي حجام ڇوڪريون ڪچهري ڪري رهيون هيون. آئون پٺيرو بيهي رستي تان لنگهندڙ ڪارين کي ڏسڻ لڳس. حجام گراهڪ نه اچڻ ڪري، لڳو ٿي ته ڪافي وقت کان هي حجام ڇوڪريون مکيون ماري رهيون هيون. ايتري ۾ هڪڙي ٻاهر نڪري آئي ۽ مونکان پڇيو:
“Want to have haircut”
ولايت ۾ هيئر ڪٽ مهانگي هجڻ ڪري مون جهڙا ڌارين ملڪن جا ٽوئرسٽ ته ڇا، پر هتي جا مڪاني آمريڪن ۽ هتي نوڪريون ڪرڻ وارا به جلدي جلدي اهو شوق نه ڪن. منهنجي مٿي تي هونءَ ئي نالي ماتر وار ۽ ٻيو ته نيو جرسي جي اوڪ وڊ ٽري علائقي مان هن دفعي (واشنگٽن اچڻ کان ٻه ڏينهن اڳ) منهنجو گذر ٿيو ته اتان هيئر ڪٽ ڪرائي هيڏانهن آيو هوس. اوڪ وڊ ٽري روڊ تي انڊيا جي گجرات صوبي جا حجام سڄي آمريڪا ۾ گهٽ پئسن يعني ٻارهن ڊالرن (750 رپين) ۾ هيئر ڪٽ ڪرڻ کان مشهور آهن. مون حيرت مان هن DAHN يوگا سينٽر جي گوري حجام ڇوڪريءَ ڏي نهاريو ته منهنجي مٿي تي رهيو ئي ڇا آهي جو هاڻ وڌيڪ هيئر ڪٽ ڪندي، ته پاڻ به شڪي ٿي مرڪي ڏنائين.
“ڀلا يوگا ۾ Interested آهيو؟” هن پڇيو.
“هن وقت ته نه آهيان.” مون وراڻيو مانس ۽ پاڻ اندر وڃي در وٽ رکيل يوگا بابت سندن ڇپيل بروشرن مان هڪ کڻي مون کي ڏئي وئي. مون مهرباني چوندي ورتو مانس ۽ پوءِ اتي ئي بيهڻ بدران روڊ تي واڪ ڪرڻ بهتر سمجھيم ۽ منور جي ڪار کي وچ ٺاهي، ويهه پنجويهه قدم اڳيان پٺيان هلڻ لڳس، ته جيئن سوٽ پهريل منور جيئن ئي آدم بوءِ آدم بوءِ ڪري نازل ٿئي ته آئون کيس ۽ هو مونکي ڏسي سگهي ۽ مونکي هيڏانهن هوڏانهن ڳولڻ ۾ وڌيڪ وقت نه وڃائي.
حجام ڇوڪريءَ کي مليل هن بروشر مان اهو فائدو ٿيو ته آئون ان ٿلهي پاٺي واري بروشر کي هٿ جي پنکي (وڃڻي) طور استعمال ڪرڻ لڳس، جنهن جي مٿان وڏن اکرن ۾ لکيل هو ته يوگا ٽينشن دور ٿو ڪري، Flexibility پيدا ٿو ڪري (الائي ڇا جي Flexibility) ۽ ٿولهه ٿو گهٽائي. يوگا به عجيب ڊراما شيءِ اهي، جنهن ذريعي اسانجي ننڍي کنڊ جي ماڻهن پنهنجن سان گڏ يورپين ۽ آمريڪن کي به خوب بيوقوف بنائي پئسو ڪمايو ۽ هاڻ اهي گورا پنهنجن گورن کي پيا اُلو بنائين.