ائٽلانٽڪ سٽي جوا خانن کان مشهور آهي
رميش جي ڳالهين مان لڳو ته هن کي تعليم جو وڏو فڪر آهي. هو سنڌ جي مڙني مسئلن جو حل بنيادي طرح تعليم حاصل ڪرڻ ۾ ڏسي ٿو. تعليم اسان کي سماجي ۽ معاشي ڌٻڻ مان ڪڍي سگهي ٿي. سنڌ جي ماڻهن کي سنڌ جي واسطيدار ماڻهن ئي تعليم کان ڏور رکي جاهليت جي اونداهي سمنڊ ۾ ٿاڦوڙا هڻڻ لاءِ مجبور ڪيو آهي. تعليم جي favour ۾ ڳالهائڻ رميش لاءِ obvious هو، جو هن جو جنم هڪ اهڙي ڪٽنب ۾ ٿيو، جتي سندس پتا گهٽ پگهار ۽ وڏي عيال جي باوجود تعليم کي ترجيح ڏني ۽ هڪ ننڍڙي ڳوٺ ۾ رهي ڪري، نه فقط پٽن کي پر ڌيئرن کي به پڙهايو. اڄ اها تعليم ئي آهي، جنهن ڪري هڪ پرائمري اسڪول جي ماستر جا ٻار دنيا جي امير، ماڊرن ۽ طاقتور ملڪ USA ۾ اعليٰ عهدن تي فائز آهن ۽ اهڙا ڪيترائي سرندي وارا جن قدرت طرفان مليل هر سهوليت جي باوجود پنهنجن ٻارن کي نه پڙهايو ۽ انهن جي دماغ ۾ اهوئي وڌو ته ابي ڏاڏي جون ملڪيتون جام آهن ۽ محنت ۽ علم حاصل ڪرڻ جي ضرورت ناهي، اڄ انهن جو اولاد چند ايڪڙ زمين جي ورهاڱي ۽ واٽر ڪورس جي ورڇ تان هڪ ٻئي جون ٻوٽيون پٽي رهيا آهن ۽ تر جي پوليس توڙي وڪيل هنن جو کيسو خالي ڪري رهيا آهن.
“سائين چانهه پيئڻ جو موڊ ٿئي ته ٻڌائجو.” جيئن ٽي وي تي گفتگو يا ڊرامي دوران ڪمرشل بريڪ ٿيندي آهي، تيئن رميش خبرن چارن جي وچ وچ ۾ چانهه جو به پڇندو رهيو. اسان هاڻ نيوجرسي جا مختلف وڏا شهر نيو ارڪ، ايلزبيٿ، نيو برنس وڪ، پرنسٽن لتاڙي نيو جرسي ۽ ڀرواري رياست پينسلوانيا جي بارڊر واري شهر ٽرينٽن اچي پهتا هئاسين. نيو جرسي جو هڪ ٻيو نئون اڀرندڙ شهر ائٽلانٽڪ سٽي به جيڪو مونکي سڀ کان گهڻو وڻيو آهي، بلڪل سمنڊ جي ڪناري تي آهي. هي شهر هونءَ ته جواخانن ۽ ڪئسينن (Casinos) کان مشهور آهي، پر سمنڊ جي ڪناري تي لاس پاماس (ڪَناري ٻيٽن) وانگر هن تي به ٻارهوئي ماڻهن جو ميلو لڳو رهي ٿو. توهان کي هتي ڀانت ڀانت جا ميلا ملاکڙا ۽ دنيا جا قسمين قسمين ماڻهو نظر ايندا. بهرحال هي شهر (ائٽلانٽڪ سٽي سمجھيو ته) بلڪل ٻئي پاسي سجاول ڏي ٿيو. اسان کي سمجھيو ته نواب شاهه وڃڻو هو ۽ هاڻ ڪوٽڙي حيدرآباد وٽ پهچي ويا هئاسين. اسان کي نيو جرسي رياست جي شهر ٽرينن کان درياهه ٽپي، ٻئي پار حيدرآباد يعني پينسلوانيا رياست جي وڏي شهر فلڊلفيا وٽان لنگھڻو هو. هتي هنن ٻن شهر (ٽرينٽن ۽ فلڊلفيا) بلڪه ٻن رياستن (نيو جرسي ۽ پينسلوانيا*) کي ڌار ڪرڻ لاءِ سنڌونديءَ بدران ڊيلاويئر ندي آهي.