ته اسانجو تعلق ڪهڙي ملڪ سان آهي
اهڙي طرح هتي واشنگٽن ۾ به انڊين ريسٽورينٽون جام آهن، جو ننڍي کنڊ جي رهاڪن کان علاوه هتي جي آمريڪن گورن کي به هنن ريسٽورينٽن جو کاڌو پسند آهي، جيڪو دراصل ڪشميري ۽ نارٿ انڊين کاڌو چئي سگهجي ٿو. جيئن پهرين به ٻڌائي چڪو آهيان ته هنن ريسٽورينٽن مان ڪيتريون پاڪستانين ۽ بنگلاديشن جون به آهن، پر اهي سڀ “انڊين” سڏجن ٿيون ۽ اهڙين مان هڪ وائيٽ هائوس ڀرسان ڪنيڪٽي ڪٽ ايوينو تي “The Bombay Club” نالي انڊين ريسٽورينٽ آهي جنهن ۾ اسان هن وقت وڃي رهياهئاسين.
اسين 15 نمبر گهٽي تي وائيٽ هائوس اڳيان ٺهيل Lafayette پارڪ جي بلڪل ويجھا بيٺا هئاسين، جنهن پارڪ جي ٻي ڪنڊ وٽ جتي ڪنيڪٽي ڪٽ ايوينيو اچي ٿو ملي، اتي هيءَ “دي بامبي ڪلب” انڊين ريسٽورينٽ آهي. يعني اوستائين پهچڻ ۾ ڏهن منٽن جو به پنڌ ناهي. ٿورو اڳيان ورمانٽ ايوينيو NW تي هلي کاٻي پاسي ايڇ اسٽريٽ NW وٺي ڪنيڪٽي ڪٽ ايوينيو تي پهچڻو هو، يعني ايلفي (زيب النساءِ) اسٽريٽ تي ٺهيل شالامار سينٽر کان عبدالله هارون روڊ تي جبيس هوٽل اچڻو هو. في الحال سڀ قطار ۾ بيٺا رهياسين، کاريءَ سان گڏ عبدالعليم بروهي، اجرڪ ۽ ٽوپي واري لفافي سان ميريم پڻ. سڀ گرميءَ ۾ سوٽن ۾ هئاسين. منور هڪ ٻئي آفيس واري سان بحث ۾ هو. عليم بروهيءَ چيو ته ماڻهو اسان کي ڏسي الائي ڇا پيا سوچيندا هوندا. الطاف ميمڻ چيو ماڻهن کي ڪهڙي خبر ته اسان ڪهڙي ملڪ جا آهيون، هتي اسان کان وڌيڪ چريا پورٽوريڪن، جئميڪن، اطالوي ۽ ٻيا الائي ڪهڙا ويسَ وڳا پايو، سفري ٿيلها ڳچيءَ ۾ کنيو پيا هلن.
خبر پيئي ته بحث ان ڳالهه تي پئي هليو ته ڪار ۾ هلڻ بدران پنڌ هلجي، جو هڪ ته گهڻي ٽرئفڪ ڪري ڪار کان اڳ پنڌ پهچي سگهبو ۽ ٻيو ته هوٽل اڳيان ٿي سسگهي ٿو پارڪنگ جي جاءِ نه ملي. اهو فيصلو صادر ڪري منور ته اڳيان اڳيان لائيٽ جي سگنل وٽان روڊ ڪراس ڪرڻ لاءِ نڪري ويو، باقي خلق جنهن جي اڳواڻي عليم بروهيءَ پئي ڪئي، تنهن ٻه چار وکون اڳيان هلي جيئن ڪجهه سيڪنڊن لاءِ هن ٽرئفڪ ۾ ٺاپر آئي ته هن وچ تان ئي کڻي رستو ڪراس ڪيو. اسان به ان پٺيان تڪڙو تڪڙو رستو ٽپي پوءِ هيڏانهن هوڏانهن ڏسڻ لڳاسين ته ڪنهن ٽرئفڪ جي پوليس واري ڏسي ته نه ورتو ۽ ڪٿي سزا طور هڪ هڪ کان پنجاهه کن ڊالر ڏنڊ نه اوڳاڙي. ڊاڪٽر الطاف کي چيم ته يار هاڻ ته مڃ ته جنهن کي خبر نه هوندي ان کي به پئجي وئي هوندي ته اسان جو ڪهڙي ملڪَ سان تعلق آهي.
رستو ٽپي حميرا ۽ شمع چيو ته پنڌ ڪري ٿورو آهي پر سخت گرمي آهي، منور کي کپي ته گاڏين ۾ وٺي هلي. ڳالهه ته اسان مردن کي به وڻي. ڊاڪٽر الطاف چيو ته هاڻ قاعدي قانون تي هلندڙ منور صاحب سگنل وٽان رستو ٽپي هيڏانهن پهچي ته چئي ٿا ڏسونس. تيسين اسان خبرون چارون ڪرڻ لڳاسين. پنهنجي ڳوٺائي ڊاڪٽر الطاف سان پهرين به ٻه دفعا ملي چڪو هوس، اڄ هو پنهنجي زال شمع سان گڏ نيويارڪ کان آيو هو، تنهن سان عليم بروهي ۽ آئون خوش خير عافيت ڪندا رهياسين.