انور ميمڻ جو مشهور انگريزي گانو
گاڏي پارڪ ڪري هوٽل ڏي آياسين ته هوٽل جي در وٽ ئي ڊاڪٽر مقبول هاليپوٽو ۽ سندس دوست ڊاڪٽر سليم خميساڻي مليا ۽ هوٽل اندر اقبال ترڪ، انور ميمڻ ۽ اسانجي ڳوٺ جو ڊاڪٽر پروفيسر الطاف ميمڻ اسانجو انتظار ڪري رهيا هئا. انور ميمڻ ڪافي ڪمزور لڳي رهيو هو. مون ڪاليج وارن ڏينهن بعد کيس هاڻ ڏٺو. ڪاليج جي ڏينهن ۾ هو بيحد سهڻو، قداور ۽ صحتمند جوان هو. اسٽرانگ به ڏاڍو هوندو هو. گھٽ ۾ گھٽ جڏهن به منهنجو ساڻس جھيڙو ٿيندو هو ته موچڙا آئون کائيندو هوس. ساڳي وقت دوستي ياري ۾ به ڏاڍو سٺو هو. منهنجو ته ان ڪري به سٺو دوست هوندو هو، جو اسانجا والد به پاڻ ۾ دوست هئا. هينئر ٽي وي، انٽرنيٽ، ڪمپيوٽر ڪري ٻار انهن ۾ مشغول رهن ٿا، پر اسان جي ڏينهن ۾ هڪ ٻئي سان جتي هر وقت راند هوندي هئي اتي جھيڙو به عام هوندو هو. اها ئي وندر به هوندي هُئي. وڙهڻ جو طريقو اهوئي هوندو هو ته هڪ ٻئي کي ڳٿر مان وٺبو هو. يعني قميص کي ڳچيءَ وٽان جھلبو هو، پوءِ هڪ ٻئي کي ٺونشا هڻبا هئا. انور ۽ منهنجو جھيڙو ضرور ٿيندو هو، پر ٻئي سان جھيڙي مهل اسان هڪ ٿي ويندا هُئاسين. پر ڪي ڪي اسانجا ڪلاس ميٽ اسان ٻن کان به سگھارا هوندا هُئا. هڪ دفعي مرحوم رفيع ڪاڇيلي سان ميرپورخاص وارن ڏينهن ۾ جھيڙو ٿي پيو. انور ۽ مون هن کي خوب ٺونشا هنيا، پر هن جو جسم هاٿي جهڙو اهو سخت هو جو ٺونشن هڻندي اسان جا هٿ سور ڪندا رهيا ۽ رفيع مُرڪندو رهيو. کيس ماري ماري جڏهن اسان ٿڪجي پياسين، ته هن اسانجون ٻانهون مروڙي، اهڙا دٻڙاٽ ڪڍيا جو ويهه فٽ کن پري وڃي ڪرياسين. سئي گئس واري اسانجي ڪلاس ميٽ سراج شيخ (ڊاڪٽر ضياءُ الدين شيخ جي پٽ ۽ نجم شيخ جي ڀاءُ) جيڪو رفيع جو روم ميٽ هو، تنهن اسان ٻنهي کي بجا ڏئي چيو هو؛ “لک لعنت هجانوَ ٻه ڄڻا گڏ ٿي به موچڙا پيا کائو.” ڪهڙا ته سندر ڏينهن هئا ماضيءَ جا! موچڙن جي ڳالهه ياد ڪرڻ ۾ به مزو پيو اچي.
انور جون اهي ڳالهيون مون ٻين کي ٻڌايون، خاص ڪري ڊاڪٽر مقبول هاليپوٽي ۽ سليم خميساڻيءَ کي جيڪي پيٽارو جا نه آهن. انور کي انگريزي گانا ڳائڻ جو به شوق هوندو هو حيدرآباد جي نيو مئجيسٽڪ سئنيما ۾ انگريزي فلم ڏسي، ان جا گانا ته ڳائي نه سگهندو هو، پوءِ اڙدو گانن جو انگريزي ترجمو ڪري ڳائڻ سندس خاص Hobby ۽ سڃاڻپ هئي. ڪلاس ميٽ ۽ سينئر جونيئر ڀلي پيا کلن، پر هي نڪ جو پڪو ٿي ڪلاس روم توڙي ميس ۾ توڙي راندين دوران انگريزي گاني جون سٽون پيون ڳائيندو هو ... جنهن گاني جو ليکڪ بلڪه ترجمو ڪندڙ به پاڻ هوندو هو ته ڪمپوزر به پاڻ هوندو هو. سندس سڀ کان دلپسند گانو، جيڪو ٻڌي ٻڌي اسان کي به ياد ٿي ويو ۽ اڄ ڏينهن تائين پُراڻا دوستَ وهندا آهيون ته اهو انور جي اسٽائيل ۾ دهرائي کلندا آهيون، سو هوندو هو؛
Don’t go don’t go
My heart is not yet
Full filled
جيڪو ان وقت جي مشهور گاني، “اڀي نا جائو چهوڙ ڪر ڪه دل اڀي ڀرا نهين.” جو آزاد انگريزي ترجمو هو، پر انور ان جي ڌن (ميوزڪ) ساڳي اڙدو واري رکي هئي.