پروفيسر جاويد ڀٽو سان ملاقات
جاويد سان منهنجي نه پهرين جي ملاقات هئي ۽ نه مون سندس نالو ٻڌو هو. هتي اچي واقفيت ٿي ته جاويد ڀٽو صاحب سنڌ يونيورسٽي ۾ فلاسافي ڊپارٽمينٽ جو هيڊ رهي چڪو آهي، جنهن پوسٽ تي هينئر سنڌ جي مشهور ليکڪا امر سنڌو (پروفيسر سلميٰ لغاري) آهي. جاويد ڀٽو جي ڄاڻ خاص ڪري تاريخ، سوشل سائنس، صوفي ازم، شاهه لطيف جي شاعري بابت، جيڪا ٻين کان واکاڻ ٻڌم، کيس ان کان وڌيڪ قابل محسوس ڪيم. هن جي معصوم، سٻاجهي ۽ يار ويس طبيعت سڀني کي سندس دوستيءَ ۾ جڪڙي ٿي رکيو. ايتري قدر جو آخري ڏينهن ۾ ورجينيا ۽ واشنگٽن جي سنڌين کي ته اهو ئي چوندو هوس ته توهان خوش نصيب آهيو جو توهان جي وچ ۾ پروفيسر جاويد ڀٽو ۽ اسانجو پيٽارو جو ڪلاس ميٽ سميع جادران جهڙا ماڻهو موجود آهن. توهان کي ته جڏهن به سنڌ جي سڪ لڳي ته انهن سان ملي سنڌ جون خبرون (جاويد کان) ۽ چرچا ڀوڳ (سميع) کان ٻڌي تازا توانا ٿي سگهو ٿا. سميع منهنجو ڪئڊٽ ڪاليج جو ستين ڪلاس کان سڃاڻو آهي ۽ اصل ڳوٺ قاضي احمد اٿس. سندس خبرون ٻئي سفرنامي “بخشو لغاريءَ کان بالٽيمور” واري ۾ ڪنداسين.
هڪ ڏينهن جاويد سان فيئرمونٽ هوٽل جي سامهون واري فٽ پاٿ تي ملاقات ٿي. آئون ان ڏينهن پاڪستان جي ايمبسيءَ ۾ پنهنجي ملڪ جي سفير جنرل جهانگير ڪرامت ۽ پير جي ڳوٺ جي همراهه ڪليم خلجي سان ملي موٽيو هوس. شاهد ڪلهوڙو به پاڪستان ايمبسيءَ ۾ آهي، پر هو ان ڏينهن موجود نه هو. جاويد ڀٽي چيو ته هو به واندو آهي، جهڙالو ڏينهن آهي، هلو ته شهر جو چڪر هڻون. ٿورو ئي پري سندس گاڏي هڪ پارڪنگ لاٽ ۾ هئي. اتان گاڏي کڻي وري هوٽل فيئر مونٽ واري روڊ ٽيويهين گهٽي NW آياسين. واشنگٽن جو شهر اڌ سمجهو ته نارٿ ويسٽ NW آهي ته اڌ سائوٿ ويسٽ SW. گهٽين يعني روڊن جا نمبر (انگ) به آهن ته اکر (اي بي سي ڊي وغيره) به. ساڳي نمبر يا اکر واري گهٽي (روڊ) شهر جي هڪ اڌ ۾ به ملندي ته ٻئي ۾ به. ان ڪري واشنگٽن ۾ جتي به رهو يا جنهن سان ملڻ وڃو ته گهٽيءَ جي نمبر سان گڏ اهو به ياد رکجو ته اها گهٽي سائوٿ ويسٽ پاسي جي آهي يا نارٿ ويسٽ پاسي جي. نه ته گهر ڪياماڙي ۾ هوندو ۽ توهان وڃي ملير لانڍيءَ کان نڪرندائو. هونءَ توهان کي هڪ دفعو رستو سمجهه ۾ اچي وڃي ته پوءِ واشنگٽن جهڙو سهڻو ۽ Well Organised شهر دنيا ۾ نه هوندو.