شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

نيروليءَ جو خواب

مُنهنجو پيءُ نيرولي آهي،
هُنَ جو ٺاهيل ڪوئي اجرڪ
شايد اوهان جي گهر به هُجي.
ڪُن ۾ اجرڪ ٻوڙيندي جو
هٿ انهيءَ جا کُهرا ٻيئي
پڪا نيرا ٿي ويا آهن
اُن لئه ڪيئي ڄاتل ماڻهو
هُنَ سان هَٿُ ملائڻ کان
ٿورو ڄڻ گھٻرائن ٿا.
ساڪوڙيل ڪپڙي تي جڏهن
ڇينڀن سان هُو ڇُرَ ڪري ٿو
ڪپڙي کي ڪو نانءُ ملي ٿو.
موٽ ۾ ٿڪل نيڻن لئه هُو
هڪڙي خوابَ جي گُهرَ ڪري ٿو
نيروليءَ جو خوابُ به نيرو
ڏکَ به ڇينڀن وانگر آهن
جيڪي هن جي جيون ۾
آخر تائين رهڻا آهن.
پوءِ به هُو مايوس نه آهي
اجرڪ جي هن ڦلڙيءَ وانگر
هُنَ جي ڌنڌلن خوابن ۾
آسَ جون اَڇيون ڦُلڙيون آهن.