سمنڊ جهڙي شاعري
جتي پير لطيف جا، اُتي شيخ اياز
توڙي ساڳيو سازُ، ڌُنون ڌار ٻنهي جون
تنقيدي شعور سان، ڪري ڏس تحقيق
جُهومي تي تخليق، اَڄُ به شيخ اياز جي
وائي شيخ اياز جي، علڻَ جو آواز
پکين جو پرواز، مٿان ڍنڍ ڪراڙ جي
سمنڊ جهڙي شاعري، لهرن مٿان چنڊُ
صديون ننڍو کنڊُ، سوچيندو تخليق تي
ٻيئي سپنا سنڌ جا، هڪڙو ئي آواز
شيام، شيخ اياز، سِٽون ساڳئي بيت جون
سَجاڳيءَ جا سنيها، تُنهنجون تخليقون
ڪوتائن جي هٿن ۾، آهن مشعلون
دانهون ڌرتيءَ جون، ڪيئي سڏ صدين جا
تُنهنجن تخليقن جا، ڪيئي چنڊ کِڙيا
ڪيڏا اڄ ڪراڙِ تي، آهن پکي مڙيا
چؤڏس گل ٽِڙيا، تُنهنجي جنم ڏينهن تي