شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

قيدياڻيءَ جي عيد

قيدياڻيءَ جي عيد

ڪيئي سالَ گُذري ويا جيل اندر
ڪٿان ڪو نياپو سنيهو نه آيو
نه ئي ڪنهن عنايت ملڻ جي ڪئي آ
لڳي هرڪو رشتو، پَرايو، اَجايو
اِهائي اذيت اُجاڙي وئي آ.
خبر ناهي ڪهڙو حياتيءَ جو رستو
اکين جي اڳيان بس رُڳو ئي رئي آ.
ڪهڙو سالُ آهي ۽ تاريخ ڪهڙي!
اسان جو اُهوئي ميرو حالُ آهي
اسان لاءِ آهن سڀئي ڏينهن ساڳيا
هي ناتا ۽ رشتا، لڳن ڄڻ ته دوکا.
سڀني مُندن جو آهي رنگُ ڪارو
هي بي رنگ، ڌُنڌلا، سڀئي ڏڻ ساڳيا
همرچا، جمالا، هي ماضيءَ حوالا
پرينءَ تائين پُهچڻ جو ناهي ڪو چارو
آهي دُور تائين ڏکن جو ڪنارو
ديوارن جي پويان
اسان جون هي آهون
صدائون نه بڻيون.
هتي ڪنهن خوشي کي
اچڻ جي اجازت ڪڏهن ناهي ملندي
جتي آهي هر پل ڪو ٽانڊن تي ماتم
اُتي عيد ڪهڙي؟!