شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

ڪڏهن ته روهڙيءَ آءُ

ڪڏهن ته روهڙيءَ آءُ

هونئن ته هن آدم جو، پورو آهي حال
عشق اچي ابدالُ، ڪري ٿو اِنسان کي

ڪيڏانهن ويو ماڻهپو، اچو ته ڳوليون گڏُ
متان ڪوئي سڏُ، ٻُڌي هُو موٽي اچي

انا تنهنجي اندر ۾، فنا جو سامانُ
دل جو روشندان، کولِ ته ملئي سوجهرو

مندر ۾ ڪهڙو ويو، مسجد ۾ هو ڪيرُ
گُهري ٿي لطيف جي، ڌرتي سڀُ جو خيرُ
ڌوئي ڇڏِ هي مير، اندر مان اِنسان تون

صوفي! تنهنجي ديسِ ۾، ساڳيو آهي انڌيرُ
جتي به رکجي پيرُ، اُتي جاڳي نانگ ٿو

بيدل جي درگاهه تي، ڪڏهن ته روهڙيءَ آءُ
پٽ تي ويهي کاءُ، ننگر ڪنهن فقير سان

بُلڙي شاهه ڪريم جي، بيدل جي روهڙي
پريت نه ٿي پوڙهي، عاشقيءَ جي پنڌ ۾