کاري در جو درد
بندر روڊ تي بس مان، ويهي مون جاچي
مون کي ڪراچي، توبن پوڙهي ٿي لڳي
ٻيڙيءَ ڀرسان نڪتل، تُنهنجي فوٽوءَ کي
اکين سان چُمندي، سجُ لهي ويو سمنڊ تي
سوچي ٿو ساحل تي، بيهاري ڏاچي
پنهنجي ڪراچي، اوپري ڇو ٿي لڳي
ڀريو ناهي ڇو اڃان، ڪراچيءَ جو گهاءُ
سمنڊ کي سوداءُ، آهي انهيءَ ڳالهه جو
ڪيڏا تو بجيٽ ۾، پئسا ها ورتا
اُجڙيل ڇو رستا، ساڳيا سچلَ ڳوٺَ جا
ڪلفٽن جون رونقون، ڏسي مُرڪين ٿو
نٿو سمجهين ڇو، کاري در جي درد کي
پوڙها! تُنهنجي اُٺَ جي، جهالر ٿي جُهلي
ڇاتي پئي ڇُلي، اُن تي ويٺل سُونهن جي