ڇَڄ جي ڇانوَ ۾
چار پنڇي اچي
ڪي ڪڻا ويا چُڳي
رُڃَ آهي رُڳي
هُو اُڃارا سڀئي
کوهَه کارا سڀئي
ٽامڻي ڌرتتي
ڪاڏي گُم ٿي وئي
ڇانورن جي ڇُڳي
رُڃ آهي رُڳي
پنڌ هُن جو سفر
ٿو ڏنڀي ڄڻ ڏهر
هر پهر آ زهر
مُحب جي ماڳَ تي
ڪيئن ڪَولهڻ پُڳي
رُڃ آهي رڳُي
بُوندَ اَڻهوند آ
لُڙڪ هن جا سُڪا
دردَ دُونهين دُکي
هُوءَ ٻُڍي هيکلي
جُهور هُن جي جُهڳي
رُڃَ آهي رُڳي