ڀلو سڀَ جو ديس
ڏسندا رهيا ڳوٺ جا، ٻارَ هُو حسرت مان
ڪيڏن سالن کان، بند پيل اسڪول کي
بابا! هن اسڪول کي، ڪڏهن کوليندا؟
ڪيسين روليندا، اسان کي اوڙاهَه ۾؟!
علم ۽ ادراڪ جا، روشن ٿيندا گسَ
ڏاها ڏيندا ڏسَ، اسان کي شعور جا
پڙهن سندس ڳوٺَ ۾، پٽَ تي ويهي ٻارَ
لُٽائيا ڀوتارَ، ڪيئي لک شڪارَ تي
ڀلو سڀَ جو ديس آ، او بابو بنارسي!
ڪوئي ڳالهائي عربي، يا اردو فارسي
رهندي آرسي، مون لاءِ ٻولي شاهَه جي
آهي علم شعور سان، ماڻهپي جو مانُ
کوليندا احساس جو، هرهنڌ روشندانُ
آهن سرگردان، ڏاها پنهنجي ڏيهَه جا