شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

نئين صبح جي نئين عذابَ تائين

نئين صبح جي نئين عذابَ تائين

گهر جي دروازي کان
ٻاهر نڪرندڙ
هر ڇوڪريءَ جو
ڪي مڪروهه اکيون
پيڇو ڪنديون آهن.
اسپتالن ۽ آفيسن ۾
ڊيوٽي ڪندڙ ڇوڪريون
فيڪٽرين ۽ دُڪانن ۾
ڪم ڪندڙ ڇوڪريون
گهر گهر وڃي
ضرورت جون شيون
وڪڻندڙ ڇوڪريون
جڏهن صبح سويري
گهر کان نڪرنديون آهن
ته مائرن جون دعائون ڏيندڙ
شفيق اکيون
اُنهن کي الوداع ڪنديون آهن
۽ پوءِ سڄو ڏينهن اُنهن کي
بدبودار شڪاري اکين منجهان
گُذرڻو پوندو آهي.
جڏهن سج جون اکيون
سمنڊ ۾ ٻُڏي وينديون آهن
ته اِهي ٿڪل ڇوڪريون
پبلڪ ٽرانسپورٽ ۾ سفر ڪري
هزارن اکين جي
آلودگيءَ مان گذري
گهر پهچنديون آهن.
جتي مائرن جي مقدس اکين مان
گذرندي ئي
صاف شفاف ٿي وينديون آهن.
پوءِ نئين صبح جي نئين عذاب تائين
مائرن جون فڪرمند جاڳندڙ اکيون
اُنهن کي
پنهنجيءَ پناهَه ۾ رکنديون آهن.