ڪين آهي ٿڪي، سنڌ جي عاشقي
هڪڙو ڏيئو ٻَريو
ٿي وئي روشني
شهر ۾ جهنگَ ۾
هڪ نئين رنگَ ۾
هاڻي گُونجي پئي
روشنيءَ جي صدا
ٻارَ جي آرزُو
جُوان جي آسَ ڪا
۽ ٻُڍيءَ جي دُعا
سَڀُ جڏهن هڪ ٿيا
گيت گونجي پيا
مُرڪِي پئي زندگي
ٿي وئي روشني
هِن ڌرتيءَ سندا
جي ستارا هئا
تن جي تقديرَ ۾
ڌُنڌلي تصويرَ ۾
رَنگ ڀرجي ويا
ڏاتِ جي هر گهٽي
ٿي وئي روشني
هي پکي، وڻَ، هوا
سَڀُ ٿا پنهنجا لڳن
ڳالهه سَهڪارَ جي
سمنڊ سمجهي پيو
دلبري، دل لڳي
ٿي وئي روشني
اَڄُ به جاري آهن
پيارَ جا مرحلا
ديسَ پرديسَ جا
گهٽجي ويا فاصلا
ڪين آهي ٿڪي
سنڌُ جي عاشقي
ٿي وئي روشني