شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

ڪين آهي ٿڪي، سنڌ جي عاشقي

ڪين آهي ٿڪي، سنڌ جي عاشقي

هڪڙو ڏيئو ٻَريو
ٿي وئي روشني
شهر ۾ جهنگَ ۾
هڪ نئين رنگَ ۾
هاڻي گُونجي پئي
روشنيءَ جي صدا

ٻارَ جي آرزُو
جُوان جي آسَ ڪا
۽ ٻُڍيءَ جي دُعا
سَڀُ جڏهن هڪ ٿيا
گيت گونجي پيا
مُرڪِي پئي زندگي
ٿي وئي روشني

هِن ڌرتيءَ سندا
جي ستارا هئا
تن جي تقديرَ ۾
ڌُنڌلي تصويرَ ۾
رَنگ ڀرجي ويا
ڏاتِ جي هر گهٽي
ٿي وئي روشني

هي پکي، وڻَ، هوا
سَڀُ ٿا پنهنجا لڳن
ڳالهه سَهڪارَ جي
سمنڊ سمجهي پيو
دلبري، دل لڳي
ٿي وئي روشني

اَڄُ به جاري آهن
پيارَ جا مرحلا
ديسَ پرديسَ جا
گهٽجي ويا فاصلا
ڪين آهي ٿڪي
سنڌُ جي عاشقي
ٿي وئي روشني