مون ڏي اچين ٿي جڏهن
تانگهه به رهندي ساڳي، تو ۾ رهندي ڇڪ
توسان منهنجي سِڪَ، جهڪي ٿيندي ڪينڪي
مون ڏي اچين ٿي جڏهن، دُور پهاڙن تان
سچُ پُڇين مون کان، سڀ ڪجھه وسري ٿو وڃي
آهي تنهنجي پيار جو، اهڙو جادُو ڪو
تو تي الائي ڇو، ڪاوڙ اچيئي ڪانه ٿي
پنهنجو هڪڙو بيت هي، ڄڻ ڪنهن گل جيان
توکي ٿو ارپيان، تنهنجي جنم ڏينهن تي
عاشقيءَ جي واديءَ ۾، مليون جي ديدون
اڱڻ ۾ عيدون، لهي آيون ڪيتريون
هي جو منهنجو بيت آ، تنهنجو پڻ آهي
توجئن ٿو چاهي، منهنجو من به سونهن کي
مايا ميڙڻ ميهڻو، محبت ميڙي مون
مون کي ملينءَ تون، آئون آسودو ٿي ويس