اَجرڪَ جهڙي عاشقي
ڌرتيءَ جي ڌمالَ تي، تُنهنجي دل نچي
تو ۾ شالَ اچي، اجرڪ جهڙي عاشقي
مون ۾ ماءُ مٽي آ، مٽي آهيان مان
منهنجي ساهَه منجهان، مٽي ئي مهڪي پئي
هرڻيءَ جهڙي سنڌڙي، چوڌاري واري
ساڳيا شڪاري، نيون بندوقون، گاڏيون
ڀلاري هن ڀونءِ جو، هرهنڌ حوالو
هڪڙو ئي نالو، ملائي ٿو پاڻ کي
هٿين خالي ٿا رهن، توڙي هو مسڪين
تُنهنجي پر توهين، ڪيئن سهندا سنڌڙي؟!
ڌرتيءَ ڄاوا پاڻَ ۾، هِڪَ جي ٿينداسين
تڏهن اڏينداسين، نئين ڪنهن اتهاسَ کي
ٽولين ٽولين ۾ ٿيا، جهيڻا سَڀُ جلالَ
ڌرتيءَ تي ڌمالَ، گڏجي هڻجي پاڻَ ۾