جنهن جو عشق وڪيلُ
پنهنجي خبر ڪانه هئي، اڻپورو مان اڳُ
عشق ڏيکاري دڳُ، مون کي ڄڻ ماڻهو ڪيو
اُجري رهندي عاشقي، دنيا داري ڌوڙ
پيڙا منجهه پروڙ، زندگيءَ جو فلسفو
ڪنهن به دل ۾ ٿو گهڙي، آهي عشق عجبُ
ڪوئي حسب نسبُ، هُو ته ڏسي ئي ڪين ٿو
پابندين جي ديسَ ۾، آهي احتجاجُ
عاشقي محتاج، ناهي ڪنهن به پناهه جي
عشق اُڏاري اُڀَ تي، ڪڏهن ٿو ڪيرائي
مٿو ئي ڦيرائي، ڇڏي ٿو اِنسان جو
هُن جو وَسُ نٿو هلي، وهندڙ ڳوڙهن تي
پٿرَ ماڻهوءَ کي، عشق اوٻاري ٿو ڇڏي
پيار جي پرمار جو، ٿيندو ڌوڙ دليلُ
جنهن جو عشق وڪيلُ، سو هارائي ڪين ٿو