شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

ڏاتِ! مون کي ٻه ٽي

ڏاتِ! مون کي ٻه ٽي
گيت ڏي گيت ڏي
جيئن ارپي سگهان
سُونهن کي پيار کي

دردَ جي جهنگ ۾
مُرڪ تُنهنجي هئي
دل هي منهنجي پرين!
تو سوا ڪيئن کلي؟

پاڻ کي پاڻَ مان
ڪيئن وساري سگهان؟
مان جتي به هُجان
گيتَ تُنهنجا لکان
لوڪُ شاعر چوي

جذبا زخمي ٿيا
شهر جي روڊ تي
ڪنهن نه آٿت ڏني
هلُ هلون ڳوٺ ڏي
هُوءَ هوا ٿي سڏي