ڏاتِ! مون کي ٻه ٽي
گيت ڏي گيت ڏي
جيئن ارپي سگهان
سُونهن کي پيار کي
دردَ جي جهنگ ۾
مُرڪ تُنهنجي هئي
دل هي منهنجي پرين!
تو سوا ڪيئن کلي؟
پاڻ کي پاڻَ مان
ڪيئن وساري سگهان؟
مان جتي به هُجان
گيتَ تُنهنجا لکان
لوڪُ شاعر چوي
جذبا زخمي ٿيا
شهر جي روڊ تي
ڪنهن نه آٿت ڏني
هلُ هلون ڳوٺ ڏي
هُوءَ هوا ٿي سڏي