شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

کڙڪيو دروازو

کڙڪيو دروازو

جتي پنهنجي تنهائي، مون هئي ڪالهه ڇڏي
اُتي عشق اڏي، آهي هڪڙي جهوپڙي

ڇا، هِي جيونَ فلسفو، سوچيو آهي تو
هر هنڌ حادثو، تنهنجي پٺيان ٿو هلي

پکين کان ئي اڳ ۾، جاڳي ڏٺو مون
مايوسيون سوچون، ويون وڪوڙي مونکي

جاڳڻ وارا جيلَ ۾، سُتن سلطاني
هٿنِ حيراني، پنهنجن ئي لڪيرن تي

مون کي اهڙي شخص جو، ڪو ڏيندا ڏسُ پتو
وڇڙي ويو جيڪو، آهي پنهنجو پاڻ کان

ڪڏهن ويهي پاڻ سان، سڄي رات گُذار
دل جا ڏيئا ٻار، آهن اُجهامي جي ويا

ڪوئي اُتي ڪو نه هو، کڙڪيو دروازو
ڪوئي گُل تازو، رکي هليو هو ويو





ڪهڙا ٿو وٺين رستا
ڪجھه ترس هتي رمتا!
هي ديسُ دُکي آهي

سڀ راڳ وڇوڙي جا
۽ درد سڄي ڪوَتا
هي ديسُ دُکي آهي

هر چيز مهانگي آ
احساس مڙئي سستا
هي ديسُ دُکي آهي

شاعر ۽ مصور جي
ڪهڙي آ هتي مڃتا
هي ديسُ دُکي آهي

چند ماڻهو هندورن ۾
جهوريءَ ۾ آهي جنتا
هي ديسُ دُکي آهي