شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

ٻارَ ووٽ ناهن ڏيندا

ٻارَ ووٽ ناهن ڏيندا

ٿَــرُ، درد جو استعارو آهي
اُن جي ڏک تي
جيڪڏهن ڪڪر نٿا روئن
ته ڌرتيءَ مان بُکَ ڦُٽي ٿي.
جڏهن اکيون ئي ٿَــرُ ٿي وڃن
ته پوءِ خوابن جا پيرَ سڙڻ لڳن ٿا،
۽ اسين سادا ماڻهو سڄي حياتي
خوابن جي پٺيان ڊوڙندا رهون ٿا.
هُو صحافي ۽ فوٽو گرافر ساڻُ ڪري
وڏين وڏين گاڏين ۾ اچن ٿا
۽ امدادي ڪئمپن ۾
گيهه جو دٻو ۽ ڏهَه ڪلو اٽي جي ٻوري ڏئي
اسانجي ٻُڍڙين مائرن سان
فوٽو ڪڍرائن ٿا.
هُو اسان جي پينو ٿيڻ جو
انتظار ڪندا آهن
ته جيئن ڪجھه امداد ڏئي سگهن.
اسان جا ٻار اسڪول نٿا وڃن
هُو قالين ٺاهڻ جي مرڪزن ۾
بيمار ٿي مري ويندا آهن
اُنهن جي تعليم ۽ صحت لاءِ
هُنن وٽ ڪو به پروگرام ناهي
ڇو ته ٻارَ ووٽ ناهن ڏيندا.