شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

هي نئون ذائقو به چکي ڏسجي

هي نئون ذائقو به چکي ڏسجي
دوستي پاڻ سان رکي ڏسجي

وڻ ڏسجن، هوا سان ڪجن ڳالهيون
ڪو اُڏامندڙ هلي پکي ڏسجي

دل ۾ آهي ته رهي ٿي بيچيني
ڳالهه هُن جي اڳيان رکي ڏسجي

چنڊ پئسن جي هيءَ جلاوطني
سنڌ ٻيهر هلي سکي! ڏسجي

دل جو درپن به ڌوپجي ويندو
هن ڏي هلجي هرڻَ اکي ڏسجي

هر تقدس جون پنهنجون معنائون
هن جي پيرن تي گُلُ رکي ڏسجي

ڪا ڳُجهارت ڀلي ته ڀڃجي پر
دل نه ڪنهن جي مگر ڀڃي ڏسجي

پنهنجي غلطي ڪڏهن مڃي ڏسجي
هن جي در تي جُهڪي وڃي ڏسجي

عشق *ابراهِيمَ جو ٿَڪو ناهي
عاشقيءَ جي نئين صدي ڏسجي

هر نَظرَ احترامُ چاهي ٿي
سونهن سامهون اچي، ڀلي ڏسجي

شهر اُجڙي ويو آهي ساميءَ جو
*شهاب سان ملجي درُ لکي ڏسجي

پاڻ ۾ پاڻ ڪيئن ٻُڏي ٿو ماڻهو
پنهنجي اندر ٽُٻي هڻي ڏسجي


* محمد ابراهيم جويو ـــ عظيم ڏاهو ۽ ليکڪ
* شهاب اوستو ـــ وطن دوست دانشور