شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

ملياسين موجَ مستي هئي

ملياسين موجَ مستي هئي
ورياسين گهر ته، تنهائي
گهڙيءَ جي راند هئي ڪائي

هُئي جا سمجهه کان ٻاهر
اُها ئي عشق سمجهائي
گهڙيءَ جي راند هئي ڪائي

ڪيون سي چار ئي ڳالهيون
جُدائي اوچتي آئي
گهڙيءَ جي راند هئي ڪائي

اکين جي ديسَ ۾ بارش
ڳلنِ تي ساڳي ڪتڪائي
گهڙيءَ جي راند هئي ڪائي

ڪپي ٿو رُوحَ کي سُرندو
وڍي ٿي درد جي وائي
گهڙيءَ جي راند هئي ڪائي