مان جڏهن توسان مليس ڄڻ زندگيءَ ۾ سمنڊُ هو
دل وئي منهنجي ٻُڏي جو عاشقيءَ ۾ سمنڊُ هو
سُونهن تُنهنجي، ڳوٺ جي مسجد جيان سادي هُئي
ها مگر تُنهنجي اُنهيءَ ئي سادگيءَ ۾ سمنڊُ هو
مون جڏهن تو تي لکڻ چاهيو ته مونکي ايئن لڳو
لفظ لهرن جان نچيا پئي شاعريءَ ۾ سمنڊُ هو
تُنهنجي مُرڪڻ سان انڌيرا ٿي ويا ها شرمسار
جا ڦُٽي چهري مان تنهنجي روشنيءَ ۾ سمنڊُ هو
ننڊَ ۾ مانجهيءَ ڏي آيو خوابُ کاري ڇاڻَ جو
جاڳَ ۾ بيوسُ بتيلو ۽ جُهڳيءَ ۾ سمنڊ هو
عشقَ ٺُڪرائي ڇڏي هئي ذلتن جي زندگي
چنڊُ ٿي ٽُڪرا ويو ۽ خُودڪشيءَ ۾ سمنڊُ هو
مورڙي جي ماءُ جا سڏَ ساحلن تي ويا مري
پوءِ ڪلاچيءَ جي اکين جي هر گهٽيءَ ۾ سمنڊُ هو
دردَ جا ٻيڙا سڀيئي تو هُيا ٻوڙي ڇڏيا
*اي ڪوي شمشير! تُنهنجي مئڪشيءَ ۾ سمنڊ هو
* شمشير- مشهور شاعر شمشير الحيدري