هڪڙو خط مليو مونکي
دردن پڇيو مون کان، جڏهن تُنهنجو ڏسُ
مون اُنهن کي گَسُ، ڏسيو پنهنجي گهرَ جو
مانَ مرتبا ڇاجا هي، ننڍيون ڇا وڏيون
لتاڙي ڇڏيون، عشق، عقل جون سرحدون
سوچيان ٿو مان توکي، اهڙي ڳالهه چوان
جيڪا ڪنهن توسان، اڳ ۾ ڪانه ڪئي هجي
عشق بنا هي آدمي، اُڃارو ڄڻ کوهُه
يا نيپوڙي ٽوهُه، ڪنهن کي ڄڻ پيئارجي
پُراڻن ڪتابن مان، هڪڙو خط مليو
جنهن ۾ لکيل هيو:، متان وسارين مون کي
ڳنڍ ڏيئي اجرڪ ۾، ٻڌي رکجانءِ سارَ
خبر ناهي ڌار، وڃئون ٿي ڪنهن موڙ تي
توکان پوءِ حالتن، سارين جيئن سَٽيو
قيديءَ جيئن ڪَٽيو، هرڪو ڏينهن عذاب ۾