درد منهنجو جيڪڏهن سمجهي وڃي
هوءَ مون سان پاڻَ ئي پرچي وڃي
سڀُ گهڙا مون کي ئي ٿا خالي ملن
اُڃَ منهنجي ڪو ٻيو ٿو پي وڃي
تو جيان ناهي هتي ڪوئي ٻيو
دل ٻين مان ٿي صفا ڀرجي وڃي
مُرڪ تُنهنجيءَ مان ڦُٽي تخليق ٿي
پاڻَ هُرتو شعر ٿو سرجي وڃي
سالَ ٿيا توکي چوڻ چاهيان پيو
هر دفعي ٿي ڳالهه سا رهجي وڃي
دوست سَڀُ مصروف آهن سومرا!
اَڄُ ڪچهري پاڻ سان ئي ٿي وڃي