چنڊ ڏُکارو ٿو لڳي
ماڻهن جا ڳوڙها هئا، سنڌوءَ جو پاڻي
نئين ڪا آکاڻي، لکجي پئي اِتهاسَ ۾
بيٺل پاڻيءَ ۾ اڃان، ڦري ٿي فرياد
اکرن ۾ امداد، رڳو پڙهجي ٿي سگهي
ماڻهو رڳو ڪئمپ ۾، ناهن هي تنها
ڳوڙها ۽ سڏڪا، تن سان ڪن ٿا ڪچهريون
گهٽيءَ ۾ رانديون اچي، ڪُڏنِ ٻارَ ڪٿان
ٻُڏل ڳوٺ مٿان، چنڊ ڏُکارو ٿو لڳي
طبقاتي نظام جان، درياهَه جو دستورُ
ٻوڙي ٿو مزدور، ڳڙڪائي ٿو جهوپڙيون
امدادي هن ڪئمپ ۾، اٽو ڏيئي وزيرَ
پوڙهيءَ سان تصوير، ڇپرائي اخبار ۾
سڀني ديس ڌڻين جو، ساڳيو ئي اُلڪو
سکر جو سُڏڪو، پُهتو کاري ڇاڻَ ۾