شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

جوڀن جا جمالَ

جوڀن جا جمالَ

جياپي جي جستجو، اڳتي جا امڪانَ
لارين پٺيان ڊوڙندڙ، دونهاٽيل اِنسانَ
اُنهن جا ارمان، چٿجيو وڃن روڊ تي

فيڪٽريءَ جي دونهين ۾، ڍڪجي ويو چنڊُ
منظر ڏسي سمنڊ، آهي ڏُکارو ٿي ويو

ڪيڏا شاپنگ مالَ، آهن سرمائيدار جا
جهرمر جن ۾ زندگي، جوڀن جا جمالَ
پورهيتن جا حالَ، ساڳيا اُجڙيل ٿا رهن

هوٽل ٻاهران ڍير تي، اُڇلايل کاڌو
ڏٺا هوندا تو، اُن تي ويٺل ٻارڙا

ٻارن جا لشڪرَ، گهٽيءَ ۾ کيڏن پيا
دونهون ڏيندي گُذرن، رنڀندا اسڪوٽر
مائُرن جا هرهر، هانوَ وڃن ٿا هارجي

ڪچو گهرُ، ڪچي نوڪري، ڪَچو آهي شراب
سُڃي لاءِ عذابُ، آهي هرڪنهن دؤر ۾