فطرت سان ٽڪراءُ
فطرت سان تڪراءَ ۾، آيو جو اِنسان
پنهنجو ئي نقصان، ٿيو هن کان لَوڀ ۾
”ييس سر“ جو راڳُ ٿو، هر ڪو آلاپي
صاحب ٿو ماپي، سڀ جو قد گريڊ سان
ڪوريئڙي کي ويڙهجي، وئي آ اُداسي
ويو ڪيئن ڦاسي، پنهنجي اُڻيل ڄارَ ۾
راشن ۽ مسواڙ ۾، پينشن ئي پوري
مهينو مجبوري، ڌڪجي پئي زندگي
هر کاتي ۾ آههِ ڄڻ، کائڻ جو کاتو
پِٽڪو پاراتو، ڪڏهن لهندو ديس تان
هر ڪلچر کان معتبر، چاپلوسي ڪلچر
جنهن ۾ پڪي نوڪري، سڏي هر دفتر
اهليت جو چڪر، جنهن ۾ رهي ڪين ٿو
ڳائجي ٿو جمهور جو، سالن کان هي راڳُ
ساڳيو اُجڙيل ڀاڳُ، هاري ۽ مزدور جو