شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

مٽيءَ جي درد کي ڳڻجي

مٽيءَ جي درد کي ڳڻجي

مسافر! ننڊ جو ڀاڪُر
نهوڙي نينهن کي ويندو
اڄوڪي ڏينهن کي ويندو.
ڪڏهن هُن جاڳ ڏي هلجي
ڀلي جي ماڳ جو رستو
ڏٺل ناهي ته پوءِ ڇاهي!
اَڄاتل ڀاڳَ ڏي هلجي.
لڦون پيرن جون ڇو ڳڻجن؟
مٽيءَ جي درد کي ڳڻجي
چون ڇا ٿا هي پرماري
اُنهن کي ڇو ڀلا ٻُڌجي
وطن جي عاشقيءَ ۾ پر
پڪو ويساهُه ئي رکجي
وساري سڀني چهرن کي
ڪڏهن هن سنڌ کي ڏسجي.
ڪٿي ڪو ٻار جي روئي
سندس معصوم ڳوڙهن کي
وڃي پاٻوهَه مان اُگهجي.
اجائي لوڪ جي بدران
ڪتابن سان ڪجن ڳالهيون
رسالو شاهَه جو کولي
ڪڏهن ڪو بيت ئي پڙهجي
ڪيو هن ديس لئه ڇاهي؟
ڪڏهن هي پاڻ کان پُڇجي.