مٽيءَ جي درد کي ڳڻجي
مسافر! ننڊ جو ڀاڪُر
نهوڙي نينهن کي ويندو
اڄوڪي ڏينهن کي ويندو.
ڪڏهن هُن جاڳ ڏي هلجي
ڀلي جي ماڳ جو رستو
ڏٺل ناهي ته پوءِ ڇاهي!
اَڄاتل ڀاڳَ ڏي هلجي.
لڦون پيرن جون ڇو ڳڻجن؟
مٽيءَ جي درد کي ڳڻجي
چون ڇا ٿا هي پرماري
اُنهن کي ڇو ڀلا ٻُڌجي
وطن جي عاشقيءَ ۾ پر
پڪو ويساهُه ئي رکجي
وساري سڀني چهرن کي
ڪڏهن هن سنڌ کي ڏسجي.
ڪٿي ڪو ٻار جي روئي
سندس معصوم ڳوڙهن کي
وڃي پاٻوهَه مان اُگهجي.
اجائي لوڪ جي بدران
ڪتابن سان ڪجن ڳالهيون
رسالو شاهَه جو کولي
ڪڏهن ڪو بيت ئي پڙهجي
ڪيو هن ديس لئه ڇاهي؟
ڪڏهن هي پاڻ کان پُڇجي.