تو کان سُهڻو ڪيئن ۽ ڇاجو هُيو؟!
چنڊ تُنهنجي پيرَ جو پاڇو هُيو
لفظ پائي ريڙهيون ٿڪجي پيا
اڻ چَيو اظهار ڪو آتو هُيو
ٽهڪ ها سڀُ لوڪ کي ڏيکاءَ جا
ڪير هو جو درد کان آجو هُيو
پيارَ تُنهنجي هو ڇڏايو اُن منجهان
خودڪشيءَ ڀاڪُر ڀري پاتو هُيو
توسان هوندي ڄامشورو زندگي
تو پُڄاڻان هر طرف ڪاڇو هُيو
پنهنجي گهر تي سوڳَ جي موسم لٿي
شهر سارو بينڊ ۽ باجو هُيو
هي وڇوڙو ۽ صدين جو انتظار
عاشقيءَ جو ڪنهن ڪيو ڪاٿو هُيو!
تُنهنجي هٿ مان هَٿُ هو نڪري ويو
حالتن اِهڙو ڏنو ٿاٻو هُيو
ڪونج جهڙي نينگري! آهين ڪٿي؟
ڪالهه تو لئه منتظر ڪاڇو هُيو
زندگيءَ مون کي لتاڙيو هو گهڻو
پوءِ به اُن جو گيت مون ڳاتو هُيو
حالتن سان ڪينَ هو گڏجي هليو
سومرو ايڏو صفا سادو هُيو